หนึ่งฝุ่นผง เธออาจหลงลืมไป... ว่าฉันและเธอเล็กกระจิดริดเพียงไร... ในโลกสีน้ำเงินใบนี้ การดำรง การมีอยู่ ของชีวิตเธอและฉัน..มันไม่ถึงเสี้ยววินาทีของจักรวาลกำเนิด... ฉะนั้นแล้ว...เราจะพร่ำเพ้อรำพันอะไรกันมากมาย ...กับ "เรื่องของตัวเอง" .................... ................... ชีวิตเราเบาบาง เหมือนสายลมที่พัดพา ขนนกปลิวไปมา และสายลมแห่งโชคชะตา...ก็พัดพา หนึ่งฝุ่นผง อย่างฉันเข้าตาเธอ.... ...................... แม้ไม่เจตนา ...แต่หนึ่งฝุ่นผง ก็อาจทำให้เธอระคายเคือง ... มีน้ำตา แต่เมื่อเธอลืมตา.... เธอก็พบว่าหนึ่งฝุ่นผงก็โดนชะออกไป ... ด้วยน้ำตาของเธอเอง แล้วใย...จะอาวรณ์ อาลัย อะไร .... ...กับหนึ่งฝุ่นผง...
วาริท วิมล 26 ก.ย. 2554 21:32 น. - ID 141942 
1290
1
0
27 กันยายน 2554 14:29 น. - comment id 1209516
สิ่งเล็กๆที่ล้ำค่า แล้วใยต้องสนใจจักรวาลเล่า
27 กันยายน 2554 20:35 น. - comment id 1209563
นึกถึงเพลง หมอกและควันเลยค่ะ หมอกจางๆและควัน คล้ายกันจนบางทีไม่อาจรู้ อยากจะถามดูว่าเธอเป็นอย่างหมอกหรือควัน
28 กันยายน 2554 09:09 น. - comment id 1209568
ชอบมากค่ะ แค่เศษผงที่เข้าตาเธอ เธอมีน้ำตาเพราะผงนั่น และเธอก็ล้างออกด้วยตัวของเธอเอง
28 กันยายน 2554 13:53 น. - comment id 1209617
ค่ะ มันก็แค่เพียงฝุ่นผงจริงๆค่ะ ชื่นชมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
