คลายร้อน

สุนทรวิทย์

คิมหันต์เยือน  คราวใด  กายรุ่มร้อน
			        ทินกร  แสงแดด  ช่างแผดเผา
			    เพียรอาบน้ำ  อย่างไร  ไม่บรรเทา
			มิทุเลา  หยุดยั้ง  ทั้งนอกใน
							
              ไปไหนที  อบอวล  ล้วนมลพิษ
						      ซ้ำรถติด  เป็นแพ  เกินแก้ไข
						เครื่องปรับอา-กาศดันเสีย  ละเหี่ยใจ
					เหม็นคราบไคล  ชุ่มเหงื่อ  เปียกเนื้อตัว
				
              หลบขึ้นห้าง  พึ่งแอร์  หวังแก้เครียด
			        คนเบียดเสียด  หนักหนา  น่าเวียนหัว
			    เห็นหนุ่มสาว  คลอเคลีย  เดินเนียนัว
			หมดเกรงกลัว  ยั่วเย้า  เรากลับอาย
							
            อยากดูหนัง  สักเรื่อง  รึเปลืองแท้
	 กินกาแฟ  ก็เบื่อ  แพงเหลือหลาย
						 หันมาเลือก  เสื้อผ้า  จนตาลาย
					ผลสุดท้าย  ไม่ซื้อ  รื้ออย่างเดียว
				
            ออกจากห้าง  พบพาน  ร้านหมอนวด
			      เกิดเมื่อยปวด  ทันใด  หายถี่เหนียว
			    ก้าวกระฉับ-กระเฉง  เร่งปราดเปรียว
			 ผลุนผลันเลี้ยว  เข้าไป  ในพริบตา
				
          			นอนหยอกเย้า  ทูนหัว  จนตัวโก่ง
						    สองชั่วโมง  สิ้นทุกข์  สุขหรรษา
						 รอเงินเดือน  ออกก่อน  จะย้อนมา
				ให้ยุพา  คลายร้อน  อีกค่อนวัน