สาวโสด โปรดฟังไว้

สุนทรวิทย์

รัชนี  มีดาว  แสงพราวผ่อง
			ฉันจ้องมอง  ตรองตรึก  นึกเพ้อฝัน
			ดาราเอ๋ย  วาววับ  นับหมื่นพัน
			พ่ายแพ้จันทร์  เจิดจ้า  มาหนึ่งเดียว
							
          ดาวล้อมเดือน  กล่นเกลื่อน  เดือนยิ่งเด่น
				เสียดายเพ็ญ  ลออ  ก็ประเดี๋ยว
				บางคราวเจ้า  แหว่งเว้า  เห็นเท่าเคียว
				แถมซีดเซียว  หมดงาม  ยามฟ้ามัว
		
         		ดรุณี  ดุจจันทรา  คราข้างขึ้น
			ชายเมามึน  ยอมม้วย  ด้วยทูนหัว
			อยากฝากรัก  จอมขวัญ  มุ่งพันพัว
			เสนอตัว  หมายชิด  สนิทคราญ
							
           รีบฉกฉวย  นาที  ที่ล้ำค่า
			พิจารณา  คนดี  มีหลักฐาน
			ใช้โอกาส  เลือกคู่ครอง  ดังต้องการ
			หากเลยผ่าน  วัยสาว  จักร้าวทรวง
				
            อย่าเป็นจันทร์  ข้างแรม  ไม่แจ่มใส
			นิ่งนอนใจ  เล่นตัว  มัวแหนหวง  
			เมื่อพ้นวัย  ชายเบื่อ  เหลือภาพลวง
			มิอาจทวง  ถามสิทธิ์  คิดย้อนคืน  
							
            จงสงวน  กาย,ใจ  ให้พอเหมาะ
			รู้พิเคราะห์  เงื่อนเวลา  อย่าฝ่าฝืน
			รูป,สังขาร  กาล,วัย  ใช่ยั่งยืน
			เกรงขมขื่น  อาวรณ์  ตอนขึ้นคาน
			
           	ทั้งบุรุษ  สตรี  ควรมีคู่
			ทนโสดอยู่  ทำไม  ไร้แก่นสาร
			วิวาห์เถิด  ชีวะ  จะชื่นบาน
			รีรอนาน  แก่เข้า  เขาไม่แล