เจ้านกเขา ของฉัน มันชื่อจู๋ ชอบขันคู เช้าเย็น เป็นนิสัย หมั่นชูคอ จดจ่อ รอชิงชัย พออาศัย เสียงคู อวดผู้คน แต่จู่จู่ เจ้าจู๋ ผู้ขันแข็ง นอนแอ้งแม้ง สิ้นท่า น่าฉงน ซ้ำหดหัว ย่นยู่ ดูพิกล คงผจญ เจ็บป่วย ด้วยโรคใด ฉันเร่งรีบ พาไป ให้หมอตรวจ หมอบีบนวด เจ้าจู๋ อยู่พักใหญ่ แล้วว่ามัน ชำรุด หยุดหายใจ คงรับใช้ มานาน พานหมดลม อนิจจา จู๋เอ๋ย เคยใกล้ชิด เจ้าเคยติด-สอยห้อยตาม ยามสุขสม ขาดเจ้าไป แสนหงุดหงิด จิตระทม จะหวานอม-ขนกลืน ฝืนอย่างไร วิญญาณจู๋ ผู้ซื่อสัตย์ ลอยพลัดพราก เหลือแต่ซาก แห้งเหี่ยว ดูเสียวไส้ จำให้หมอ ช่วยสตัฟฟ์ โดยฉับไว ขอเก็บไว้ เพราะเสียดาย ไอ้จู๋กู
สุนทรวิทย์ 28 ส.ค. 2554 16:19 น. - ID 141523 
1805
0
0
28 สิงหาคม 2554 21:43 น. - comment id 1206819
อ่านแล้ว รู้สึกเสียดายจัง...
29 สิงหาคม 2554 00:13 น. - comment id 1206822
อ่านแล้ว เสียวไส้ ปนสยองครับ เพี้ยง ของเราอย่าเพิ่งรีบร้อนจากไปเร็วนักเลย
29 สิงหาคม 2554 11:09 น. - comment id 1206854
นกเขาตายก็เปลี่ยนเป็นนกพิราบสิครับไม่ต้องตกใจ
29 สิงหาคม 2554 11:17 น. - comment id 1206855
นึกว่านกเขาไม่ใช่นกเราไม่ต้องสนใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
