เฝ้าเมียงมองจ้องหานานช้านัก ด้วยใจรักเททุ่มถึงลุ่มหลง เธอไม่เคยล่วงรู้สู้พะวง เพียรรับส่งมองหมายด้วยสายตา ใช้แววตาบอกรักบอกภักดิ์ดี หลายขวบปีลุกลนเหมือนคนบ้า เฝ้ารอคอยกว่าจะซึ้งถึงเอ่ยมา เพิ่งเห็นค่าหัวใจมอบให้เธอ จะมีใครรักเธอเท่ากับฉัน ทุกค่ำเช้าเฝ้าฝันถึงเสมอ คงเป็นบุญหนุนนำที่พร่ำเพ้อ ทำให้เธอมองเห็นเป็นคนดี ขอบพระคุณไมตรีที่มีให้ ซึ้งหัวใจมอบรักเป็นศักดิ์ศรี เป็นของขวัญยิ่งใหญ่ในชีวี ที่ฉันมีโคลอน..มาอ้อนรัก