ความคิดถึง ปราณีใครที่ไหนบ้าง
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
รู้ว่าต้องเจ็บมากหากคิดถึง
แล้วเราจึงเตือนใจว่าอย่ากลับหวน
หากไปแล้วภาพในฝันพลันย้อนทวน
เจ็บล้วนๆนี้โทษใครไม่ได้เลย
อย่าไปเลยถิ่นที่เก่าเราเคยผ่าน
อย่าทำหาญเยือนเหย้าพักที่รักเผย
อย่าทำเป็นไม่ปวดใจดั่งไม่เคย
อย่าหยอกเย้ยยั่วเย้าความเศร้าตรม
ความคิดถึง ปราณีใครที่ไหนบ้าง
ความอ้างว้างห่างเหินนั้นเกินข่ม
ความคิดถึงจึงล้นหลามลามอารมณ์
ตราบสิ้นลม ตรมสิ้นรักตระหนักใน
โบราณว่า ความรู้ท่วมหูหัว
ยังเอาตัวไม่รอดได้ไฉน
นี่ความรักท่วมทั่วทั้งหัวใจ
มันจะรอดอย่างไรไหว นะใจเอย