คำโบร่ำโบราณท่านขานกล่าว ยามหนุ่มสาวต้องตาพาหวั่นไหว ย่อมมอบรักแบ่งปันกันด้วยใจ ขวากหนามใหญ่ผ่านพ้นบนความจริง แต่ถึงคราเลิกรักหักสวาท ก็เหมือนคราด ลากลบ กลบทุกสิ่ง เมื่อคราหมดวาสนามาแอบอิง ต้องพึ่งพิงพึ่งพาอาศัยธรรม เป็นสิ่งเดียวเกี่ยวใจไม่ให้เจ็บ แม้หนาวเหน็บเพียงใดไม่ถลำ จะค่อยคลายหายโศกลดโลกกรรม ลดรอยช้ำบาดแผลที่แผ่ทรวง แหละลุกขึ้นยืนสู้อย่างผู้กล้า ใช้ปัญญาแก้ไขให้ลุล่วง ใช้สติเตือนตนบนความลวง ค่อยคลายบ่วงปมมัดที่ขัดใจ เมื่อก้าวผ่านความทุกข์พบสุขสันต์ รู้เท่าทันความคิดจิตสดใส ย่อมมองเห็นรอยยิ้มอิ่มเอมใจ เริ่มต้นใหม่มีค่ามากกว่าเดิม แก้วประภัสสร 26/08/2554
แก้วประภัสสร 26 ส.ค. 2554 11:41 น. - ID 141485 
1768
22
0
27 สิงหาคม 2554 05:37 น. - comment id 1206297
ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก ถูกล้วนกำหนดมาด้วยกรรม ดังนั้น ข้าพเจ้าจึง ...เมาก่อนกรรมจาตามทันดีกร่า.... กาดึ๊บ.....กาดึ๊บ......
27 สิงหาคม 2554 06:57 น. - comment id 1206303
มองให้ลึกนึกให้ได้ในความรัก จะประจักษ์รักนั้นใช่หวานหอม เมื่อข้าวใหม่ปลามันก็หมั่นพร้อม ต่างถนอมยอมแก่กันทุกวันคืน อนิจจัง แห่งรักเข้าหักหาญ เปลี่ยนความหวานเป็นขมระทมขื่น ยากหลีกลี้ความจีรังไม่ยั่งยืน จำต้องฝืนกลืนความหวานร้าวรานใจ ....เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ทำใจ ใฝ่ธรรม นำพา.... คือ ตถตานั่นแล..
26 สิงหาคม 2554 11:55 น. - comment id 1206621
26 สิงหาคม 2554 14:03 น. - comment id 1206631
26 สิงหาคม 2554 14:12 น. - comment id 1206632
มาสะกดรอยค่ะ กลอนเศร้าไปหรือเปล่าคะ เอาดอกไม้มาฝากค่ะ
26 สิงหาคม 2554 14:21 น. - comment id 1206633
26 สิงหาคม 2554 14:58 น. - comment id 1206640
26 สิงหาคม 2554 15:19 น. - comment id 1206641
๐ กรรมแต่ก่อนผ่อนผ่านในธารภาพ- แม้นยังซาบรู้สึกให้ตรึกส่อ- สำนึกทราบรสความคอยย้ำคลอ- เคียงเรียงคู่พนอในพินิจ- .................................. .................................
26 สิงหาคม 2554 15:41 น. - comment id 1206643
ทำไมเศร้า ๆ นอ มายิ้มกันดีกว่า
27 สิงหาคม 2554 10:55 น. - comment id 1206644
1คุณกลั่นแก้ว สวัสดีวันหยุดค่ะ ขอบคุณนะคะ
27 สิงหาคม 2554 10:56 น. - comment id 1206645
2
27 สิงหาคม 2554 10:59 น. - comment id 1206646
3ขอบคุณดอกไม้สวยๆจ้า
27 สิงหาคม 2554 10:59 น. - comment id 1206647
4
26 สิงหาคม 2554 15:46 น. - comment id 1206648
ดีจร้า...อาคุงแบม...มากลอนเศร้าแฮ่ะ...
เมื่อสองใจไล้เลียบลงเทียบข้าง เอาใจวางข้างใจมาไต่ฝัน เข้าหล่อหลอมพร้อมแนบอิงแอบกัน โอ้สวรรค์ครั้งนั้นฝันหมายปอง พอเมื่อผ่านนานภาพทราบปรากฏ รักเริ่มหดรักลดลงหมดหมอง ต่างชี้หน้าด่าสาดสากราดกอง ต้องแบ่งทองเดินแบกแล้วแยกไป เศร้าพาหันพลันเหงาเดินเข้าวัด ตาลปัตรพัดโบกวิโยกไหว ใช้พระธรรมนำบทราดรดใจ ดันติดไฟ กับท่าน สมภารเฮย...แว๊ก... กัมมุนา วัตตะตี โลโก...กุ๊กๆ..อิอิ ที่ใดมี รัก ที่นั่นมี "ฟันธง"
26 สิงหาคม 2554 16:08 น. - comment id 1206651
คำนวณๆๆ
26 สิงหาคม 2554 16:09 น. - comment id 1206652
อังเนี่ยะแระ...อิอิสิก...สอ อิ บอ สิก...ชัวร์...ป๊าดดด...
26 สิงหาคม 2554 16:36 น. - comment id 1206657
รอยรักสลักลึกเลยนะคะ
26 สิงหาคม 2554 20:24 น. - comment id 1206685
สวัสดีคับ ท่านประธานแบม มาเติมเต็มวลีรักต่างๆ.... ..ยามรักยามดีไกลเหมือนใกล้ ยามเกลียดยามร้ายใกล้เหมือนไกล ..รักแท้จะมีแต่ให้ไม่เรียดร้องอะไร โดย คานธี ..รักตัวเองเข้าไว้แล้วจะไม่มีใครมาเป็นคู่แข่ง โดย แฟรงคลิน ..รักแรกและรักสุดท้ายของคนคือรักตัวเองโดย โบเว ..รักแท้หาได้ยากบิ่ง แต่มิตรแท้จริงหาได้ยากกว่าโดย ลาโรเชฟูคอลด์ ความพยายามอยู่ที่ใหน ความรักไม่ได้อยู่ที่นั่นเสมอไป..อันนี้ โดย นิ้วกลม เคยอ่านเจอก็เลยแบ่งปัน เลือกเอาที่เหมาะกับเหตุการณืก็แล้วกัน ไม่ต้องซีเรียด เพราะ...ความกังวัลไม่เคยช่วยให้อะไรดีขึ้น...........ยิ้มเข้าไว้..แล่วจะส่งพลพรรคบ้านกลอนไปเป็นกำลังใจ
27 สิงหาคม 2554 11:04 น. - comment id 1206704
5
27 สิงหาคม 2554 11:11 น. - comment id 1206706
6
27 สิงหาคม 2554 11:14 น. - comment id 1206707
7
27 สิงหาคม 2554 11:30 น. - comment id 1206710
8
27 สิงหาคม 2554 12:01 น. - comment id 1206712
9 -10
27 สิงหาคม 2554 12:01 น. - comment id 1206713
ช่ายยยยยยยยยยยย แฟนทิ้งทิ้งแฟน ....แค่นยิ้ม รอยพิมพ์ปิ้มขาดวาสนา กรรมรักหนักเปล่าเหงาตา เดินสยามพารากอน..ตื่นใจ
27 สิงหาคม 2554 12:04 น. - comment id 1206714
11
27 สิงหาคม 2554 12:08 น. - comment id 1206716
12ชอบตรง รักแรกและรักสุดท้ายขงอคนคือรักตัวเอง อะ...อันนี้ทำมานานแล้ว แต่รักตัวเองมากเกินไปหน่อยหนึ่ง อิ เชื่อเถอะนะว่า..นี่คือรำพัน...ไม่ใช่รำพัด หรือรำเพย เจ๊ยยย
27 สิงหาคม 2554 12:20 น. - comment id 1206717
13
27 สิงหาคม 2554 12:35 น. - comment id 1206723
14
27 สิงหาคม 2554 12:38 น. - comment id 1206724
24
27 สิงหาคม 2554 21:40 น. - comment id 1206769
30 เศร้าอ่าแบม กลอนแบมอ่ะ รู้ตัวยังเนี่ย()
29 สิงหาคม 2554 11:35 น. - comment id 1206857
........... เพียงลุกขึ้นยืนสู้อย่างผู้กล้า ใช้ปัญญาพาจิตคิดแจ่มใส ทุกฝีเท้าก้าวย่างอย่างมั่นใจ คงจะถึงหลักชัยในสักวัน
เมื่อวันศุกร์เข้ามาอ่านดู แต่ยังไม่ว่างโพส จำได้ว่าภาพประกอบไม่ใช่รูปนี้นี่นา ...............
29 สิงหาคม 2554 12:30 น. - comment id 1206860
30 เพื่อนฝน แงๆๆ ทำไมทุกคนบอกว่ากลอนเค้าเศร้าอะ เศร้าตรงไหนค๊า.. จะรู้ตัว ก็เมื่อไข่ถูกแฮ๊บไปแล้วว อิ
29 สิงหาคม 2554 13:13 น. - comment id 1206861
31 คุณ Dinอย่าเสียงดังจิคะคุณDin เดี๋ยวตาคำมาค้อนขวับ เพราะยังไม่เห็นว่าแอบเอารูปลง ตอนเผลอ
จะก้าวเดินต่อสู้อย่างผู้กล้า แม้บางคลาอาจฝืนยืนสับสน แต่เชื่อว่าพระธรรมจะนำตน ให้หลุดพ้นความหนาวที่ร้าวใจ เพราะกิเลสตัวเดียวมาเกี่ยวจิต จึงพะวงหลงติดคิดหวั่นไหว เมื่อค่อยคลายปมได้สบายใจ ย่อมเห็นทางสุขได้อีกไม่นาน ขอบคุณมากค่ะ
29 สิงหาคม 2554 21:33 น. - comment id 1206915
ธรรมะของพระพุทธเจ้า เป็นยาดีมากๆ สำหรับ คนที่อยู่ในห้วงทุกข์ เป็นคำสอนที่เน้น การดับทุกข์ครับ สบายดีนะครับ
30 สิงหาคม 2554 14:06 น. - comment id 1206968
34 พี่สืบ ตอนนี้ดวงตากำลังจะมืดมิดแล่ววพี่จ๋า อิ มองไม่ค่อยเห็นอีกแล้ววว พี่จ๋า ตานี่สำคัญกับยายจริงๆนะจะพี่จ๋าพี่สบายดีนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
