จีรัง

คนกรุงศรี

ผิวหนัง เหี่ยวย่น ปนหยาบ
ฉายฉาบ ดวงตา พร่าหม่น
ความเศร้า เคล้าคละ ปะปน
ตัวตน ร้าวรอน อ่อนแรง
ริ้วรอย เส้นเอ็น เห็นชัด
สัมผัส ทั่วทุก ตำแหน่ง
เวลา หมุนเวียน เปลี่ยนแปลง
ความแกร่ง แรมร้าง ห่างไกล
ก่อนนั้น สง่า ผ่าเผย
มิเคย จะพรั่น หวั่นไหว
เดี๋ยวนี้ ที่เห็น เป็นไป
เพราะวัย เหลือน้อย คอยรอ
งกงก เงิ่นเงิ่น เดินสั่น
ผมฟัน ล่าถอย ร่อยหรอ
หลังไหล่ กลับโก่ง โค้งงอ
เสียงก้อ แหบเครือ เมื่อฟัง
ครุ่นคิด คำนึง แต่ต้น
ตัวตน หนก่อน ย้อนหลัง
ใดหรือ จะมี จีรัง
ถึงฝั่ง ก็ตอน นอนโลง
คุณยาย
กลุ่มวรรณกวีศรีอยุธยา								
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน