มีรักเถอะ

คนกรุงศรี

กลบท สะบัดสะบิ้ง
                อย่าปล่อยให้ ความรัก     ประดักประเดิด
                จะเลยเถิด ไม่มี               ประสีประสา
                เมื่อหัวใจ พร้อมรับ          ประดับประดา
                ใครให้มา จงยิ้ม              ประพิมประพาย

                         เขาคงพูด หยอกล้อ       ประจ๋อประแจ๋
                            เฝ้าเล็งแล ตาเขม้น        กระเส็นกระสาย
                            ดักพบพาเกาะแกะ        ระแคะระคาย
                            อย่าเหนียมอาย ระอา    พะว้าพะวัง

                         มาตรแม้มี คนที่            ระรี้ระริก
               ไม่หลุกหลิก คร่ำเคร่ง   เขม็งขมัง
               อย่ากังวล ห่วงหน้า      ละล้าละลัง
               หากสมหวัง อุ่นไอ        ละไมละมุน

                            ถ้าชายใดรบเร้า         กระเซ้ากระซี้
                           สักนิดมี ใจรับ            สนับสนุน
                           แต่ถ้ารูป ไม่งาม        อร่ามอรุณ
                           ก็อย่าขุ่น โกรธขึ้ง       กะบึงกะบอน

                 ถ้าคนใด ใกล้ชิด           สนิทสนม
              จงระวังคารมย์            กระออดกระอ้อน
              อาจจะแสร้ง ทำเศร้า   กระเง้ากระงอน
              มาเว้าวอน ไม่ครอง     กับร่องกับรอย

                           แต่ว่าพี่ คนนี้            กระซี้กระซิก
                           ไม่ตุกติก โป้ปด         กระถดกระถอย
                           มีหลายอย่าง ในจิต  ประดิดประดอย
                           อยากบอกกลอยใจ ให้ชื่น   ระรื่นระเริง