ทุกทุกทีที่เธอเผลอหลงรัก ใจจึ่งเจ็บจนจมปลักยามรักหน่าย มักหม่นหมองมองเหม่อเพ้อฟูมฟาย โดยเดียวดายดื่มด่ำกับความทุกข์ เพียงพ่ายแพ้พิษแผลแก่รักร้าว เร็วเรียนรู้เรื่องราวสู่ความสุข สร้างศักดิ์ศรีสวยสมล้มแล้วลุก เป็นปลอบปลุกปรับปรุงวันพรุ่งนี้ อย่ายินยอมย่ำแย่แพ้ชีวิต เพราะเผลอผิดพลาดพลั้งหวังเต็มที่ ควรครุ่นคิดคุณค่าทุกนาที แม้ไม่มีมวลมิตรคิดห่วงใย อยู่อย่างหยิ่งเยียวยาเวลาเหงา สิ่งโศกเศร้าซุกซ่อนพักก่อนได้ คอยเข้มแข็งขืนข่มอารมณ์ใจ เลิกเหลวไหลรักเล่ห์เสน่ห์ลวง หากโหยหาไห้เห็นเซ่นความรัก เหน็ดเหนื่อยแน่นอนนักนานหนักหน่วง ต้องตรึกตรองเตือนตนจนรู้ทรวง แล้วลุล่วงหลบหลีกรักตรมตรอม หนึ่งแนะนำนวลนางใช้เวลา สองศึกษาซื่อสัตย์รักโอบอ้อม ใครขอคบใคร่ครวญจริงหรือปลอม เพื่อพรักพร้อมเพริศแพร้วแววมีรัก
1 สิงหาคม 2554 08:18 น. - comment id 1204576
สวัสดีค่ะ แม่จิตร.. สบายดีนะคะ ยู่อย่างหยิ่งเยียวยาเวลาเหงา สิ่งโศกเศร้าซุกซ่อนพักก่อนได้ คอยเข้มแข็งขืนข่มอารมณ์ใจ เลิกเหลวไหลรักเล่ห์เสน่ห์ลวง อ่านบทนี้แล้ว รู้สึกหึกเหิม คริ.. สัมผัสได้ถึงปรารถนาดี...แก่เธอคนนั้น..
1 สิงหาคม 2554 17:21 น. - comment id 1204643
เรียนเท่าไรไม่เคยได้รู้จริงเลยค่ะ
1 สิงหาคม 2554 18:21 น. - comment id 1204659
อ่านแล้วนึกถึงเพลง ครึ่งหนึ่งของชีวิต ของแอม เสาวลักษณ์เลยค่ะ
4 สิงหาคม 2554 23:27 น. - comment id 1204975
แม่จิตรก็ยังเป็นแม่จิตรเหมือนเดิม ชอบฮับ ดีใจที่ได้กลับมาอ่านงานแม่จิตรอีก