จมเจ็บอยู่กับตัวเอง ปล่อยความเหงาให้บรรเลงบทเพลงร้าวไหว นั่งนับเสียงเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินผ่านไป อยู่กับความเดียวดายพร้อมกับการหมุนไปของเวลา จมเจ็บอยู่กับความเงียบ หัวใจเย็นเยียบกำลังสั่นคลอนช้าๆ สายลมเหงาที่พัดผ่านยิ่งพาความอ้างว้างให้ใกล้เข้ามา คนดีรู้ไหมว่าฉันเจ็บปร่าที่ต้องเป็นฝ่ายเอ่ยลามากเท่าไร จมเจ็บอยู่กับตัวเอง ปล่อยความเหงาให้บรรเลงบทเพลงร้าวไหว อยู่กับความร้าวราญที่กำลังเผาผลาญหัวใจ สุดท้ายก็เป็นได้แค่ซากมอดไหม้ ที่โง่งมงาย ยอมจุดไฟเผาตัวเอง
19 เมษายน 2545 23:19 น. - comment id 46282
ชอบจังเลยจ้ะ....รู้สึกว่า thai poem มีคนชอบเขียนกลอนเศร้าเพิ่มอีก 1 คน (ดีจ้ะ เป็นเพื่อนกัน) @^_^@
20 เมษายน 2545 00:31 น. - comment id 46319
เยี่ยมครับ อ่านแล้วเห็นภาพเลย :)
20 เมษายน 2545 00:52 น. - comment id 46335
เพราะดีจังจ้า...
20 เมษายน 2545 00:56 น. - comment id 46336
ถึงจะเป็นบทกลอนไม่มีชื่อ แต่ทุกตัวอักษรสื่อความหมายได้ลึกซึ้ง ทุก ๆ บทออกมาจากความรู้สึกของห้วงคำนึง ที่ยังคงรำพึงถึงใครคนนึงอย่าง..อาวรณ์
20 เมษายน 2545 19:03 น. - comment id 46506
ขอบคุณ ทุกๆคนนะค่ะ ที่ชอบ ^o^
20 เมษายน 2545 19:03 น. - comment id 46507
เพราะจัง แต่งมาอีกน่ะ
21 เมษายน 2545 12:39 น. - comment id 46643
เย้ น้องเราน้องเรา
21 เมษายน 2545 21:19 น. - comment id 46713
ชอบรูปอะ แล้วก้อที่อ่านก้อดี
21 เมษายน 2545 21:25 น. - comment id 46714
อา ทามมายเส้าจางอะ ฮือออ
23 เมษายน 2545 22:50 น. - comment id 47206
โห นี่น้องเราเก่งขนาดนี้เลย เพราะมาก จ้า สมกะที่ใจรักจิงๆ แต่มันเศร้าไปหน่อยนา อยากจาร้องไห้ ฮื้อๆๆๆๆ
12 พฤษภาคม 2545 18:35 น. - comment id 49034
น้องเก็ดจ๋า พี่ชอบประโยคสุดท้ายจังเลยอ่ะ