ขึ้นเขาใหญ่ ไปส่องนก ตอนที่ 4
นกตะวัน
ในไม่ช้าได้เวลาต้องไปแล้ว
พ่อไก่แก้วของพระลอรอที่ไหน
รอตั้งนานไม่เดินผ่านช่างกระไร
เก้าโมงไปใคร่ลาจริงไม่นิ่งรอ
จวนจะเก้าโมงแล้วจำแจวจาก
จะจำพรากจากที่นี่ดีไหมหนอ
คงไม่มาแล้วกระมังพญาลอ
ขอลาพ่อไปที่อื่นไม่ฝืนคอย
ยังไม่ทันจะก้าวขาอำลาจาก
รถใหญ่มากสีสดใสใครใช้สอย
แล่นเข้ามาจอดชิดใกล้ให้ยืนคอย
สูงไม่น้อยคนเดินมาหาพวกเรา
โถที่แท้เป็นผู้หญิงชื่อหนิงน้อง
เธอมาส่องมองดูนกวิหคเขา
ล่องท่องเที่ยวเลี้ยวหานกเช่นพวกเรา
ไม่เงียบเหงาเพราะเธอมาสี่ห้าคน
เมื่อไม่เห็นไก่ฟ้าเธอลาจาก
จำต้องพรากจากไปใคร่ฉงน
เธอบอกว่าพ่อแม่พี่นี้ไม่ทน
กลัวจะบ่นต้องยืนรอง้อไก่มา
เธอจากไปไกลลับไม่กลับแล้ว
เราจึงแจวตามไปไม่รอหา
พอมาถึงทางแยกซ้ายวุธเลี้ยวมา
ในไม่ช้าเราได้เห็นบ้านเด่นสวย
ตั้งตระหง่านกลางป่าน่าแปลกนัก
เป็นบ้านพักน่าอยู่หรูเสียด้วย
คงเป็นบ้านตากอากาศคนร่ำรวย
ทรงจึงสวยด้วยก่อสร้างอิฐอย่างดี
แลเห็นป้ายจึงได้เห็นเป็นชื่อบ้าน
บอกกล่าวขานบ้านท่านนายกนี่
อีกหลายหลังบ้านท่านรัฐมนตรี
บ้านหลังนี้ของคนที่คอยติดตาม
รอบรอบบ้านมีต้นไม้สูงใหญ่นัก
ปีบแก้วสักอินทนิลกระถินขาม
ต่างออกดอกออกใบให้ต้นงาม
เหลืองอร่ามครามชมพูน่าดูจริง
หากว่าน้องมาด้วยคงช่วยชี้
คอยถามพี่ต้นอะไรใยใหญ่ยิ่ง
พี่จะบอกเมื่อเจ้าถามตามความจริง
ไม่เฉยนิ่งนั่งเป็นใบ้ให้เจ้าเคือง
ใกล้ใกล้บ้านสวยสีนี้มีนก
ล้วนวิหคไม่ใหญ่ตัวไม่เขื่อง
เกาะเห็นเด่นเป็นสง่าหน้าหัวเรือง
ส้มออกเหลืองเปล่งประกายคล้ายทองทา
เรียกกันว่านกจาบคาหัวสีส้ม
นึกนิยมนกสีสวยช่วยสง่า
อยากให้เจ้าได้มาเห็นเป็นบุญตา
นกจาบคาเขียวขจีหัวสีทอง
มันเกาะอยู่ไม่นานพล่านเสียจริง
หากเป็นหญิงน้องคงพริ้งหยิ่งไม่หมอง
บินลดเลี้ยวโฉบเฉี่ยวไปให้ใครมอง
พี่คงหมองเมื่อเห็นเจ้าเฝ้าโบยบิน
นกอีกตัวที่เห็นไว้ในวันนั้น
สวยพอกันเกาะหลังคาถลาโผผิน
ตัวสีฟ้าท้องแดงทาหาแมลงกิน
ชื่อเพราะสิ้นกระเบื้องผาช่างน่าดู
หากโฉมตรูมาอยู่เคียงคู่พี่
จะพาชี้ชมนกไพรใกล้บ้านหรู
สวยทั้งนกสวยทั้งบ้านหวานน่าดู
แม้งามหรูแต่ว่าอยู่กลางพงไพร