ความหลังคืออดีตกรีดเจ็บปวด ร้อยร้าวรวดระทมตรมหวั่นไหว แสบซานซมตรมตรอมล้อมจิตใจ ยากบอกใครไขแก้รอยแผลเป็น ความทุกข์คือไฟร้อนซอกซอนลึก ตกผลึกตะกอนใจใครห่อนเห็น ทั้งถ่านเถ้าเคล้าคลุกรุกลำเค็ญ ภายนอกเย็นยอกย้อนซ่อนสุมไฟ ความเจ็บคือเหน็บยอกตอกปวดปร่า พิษซ่านซ่าซึมกระจายคล้ายหลั่งไหล มีวกวนวนเวียนเปลี่ยนแปรไป เก่าและใหม่ไซ้ซุกทุกวี่วัน ความเศร้าคือโศกเสียใจใช่หรือเปล่า คอยยั่วเย้าเยี่ยมใจเติมไหวหวั่น ก่นกำสรวลครวญกำสรดจดรำพัน สะกดกลั้นอาดูรคูณเดียวดาย ความเหงาคือว้าเหว่เร่ขวัญคว้าง ด้วยอ้างว้างเดินเดี่ยวเปลี่ยวใจหาย ไหวหวั่นหวาดวาดระแวงไม่แคลงคลาย และสุดท้ายที่ซบเซาเหงาทรมาน ความหวังคืออนาคตงามสดใส ปรารถนาไว้สร้างสรรค์ส่งสืบสาน มั่นในธรรมนำใจให้เบิกบาน กอปรกิจการยึดหลักอยู่อย่างเพียงพอ ความรักคือการให้ไม่หวังผล เอื้อทุกคนบนแผ่นดินถิ่นเกิดก่อ ถอดเมตตาถักทอไถ้ไม่แท้ท้อ ตามรอยพ่อพระผู้ให้ของแผ่นดิน ความสุขคือใจเอิบอิ่มยิ้มระรื่น ทุกค่ำคืนร้อยขับขานหอมหวานกลิ่น ดุจของทิพย์เทพประทานซาบซ่านลิ้น ระรวยรินรสสุขล้ำชุ่มฉ่ำใจ.
22 กรกฎาคม 2554 10:51 น. - comment id 1203390
อ่านแล้วเจ็บปวดมาก
22 กรกฎาคม 2554 10:52 น. - comment id 1203391
แวะมาอ่านความ......เพราะ
22 กรกฎาคม 2554 11:20 น. - comment id 1203396
มายลความ... งดงามในนิยาม ที่ให้มาครับ มิ่งมิตรกลอน มา มาหม่ำมื้อเที่ยงกันครับ
22 กรกฎาคม 2554 21:08 น. - comment id 1203400
ทานเผื่อหนูนางฟ้าก็แล้วกันนะคะคุณสุญญะกาศ
22 กรกฎาคม 2554 21:09 น. - comment id 1203401
ขอบคุณค่ะคุณทะเลใจ
22 กรกฎาคม 2554 21:06 น. - comment id 1203657
โอ๋ๆอย่าเจ็บปวดเลยนะคะคุณลมแปร
22 กรกฎาคม 2554 21:07 น. - comment id 1203658
ขอบคุณค่ะคุณดวงจันทร์
22 กรกฎาคม 2554 13:32 น. - comment id 1203679
เขียนได้ถูกใจมั๊ก ๆ เจ้าค่ะ