นิราศหัวใจเธอ
ดวงจันทร์
โอ้อาลัยให้หวงดวงสมร
นิราศร้างห่างไกลไปจากจร
ทิ้งภมรร่อนร้างกลางนภา
เจ้าจากรามคำแหงเหมือนแกล้งพี่
หรือไม่มีใจจิตขนิษฐา
สู้อุตส่าห์สร้างสัมพันธ์เกลียวกันมา
ทิ้งอุราพี่ตรอมริมคลองตรม
ไม่มีแล้วดาวเดือนเคยเกลื่อนฟ้า
ไม่มีแว่ววาจาสง่าสม
ไม่มีแล้วแววตาน่าภิรมย์
มีแต่ขมขื่นกลับจับหัวใจ
ไม่มีเสียงขานต่อล้อระริก
ไม่มีมือหยิกจับเคยรับได้
ไม่มีสัมผัสอุ่นละมุนละไม
ไม่มีเยื่อเหลือใยหรือไงนาง
จึงตั้งต้นด้นนิราศเพื่อวาดฝัน
สิ่งสำคัญคือน้องอย่าหมองหมาง
นิราศสู่หัวใจแม้ไกลทาง
จะค่อยย่างจนถึงกลางหว่างใจเธอ