(กลบทเบญจวรรณห้าสี) ๐ การก่อเกิดกิจการให้สานต่อ ขาดเขินขอขีดเขียนพากเพียรหมาย คือคนคาดเคียงคำลำนำราย โง่งมงายเงอะงะอย่าละเรียน ๐ จึงจดจารจากใจเรียงใส่สิ้น เฉิดโฉมฉินฉาวโฉ่โธ่ยังเขียน ชิงชังชอบชมเชยเคยแวะเวียน ซึมซับเซียนซอกซอนที่ซ่อนนัย ๐ ญาติหญิงใหญ่ญญ่ายกระจายหมู่ ดุจได้ดูดวงแดหวังแก้ไข ตอนตกต่ำตรอมตรมยากข่มใจ ถกเถียงไถถากถูเขาดูแคลน ๐ ท่องเที่ยวทางทุกที่มีค่าล้ำ ธาตุเธียรธรรมธารธมภิรมย์แสน เนิ่นนานนับแนบเนากลับเศร้าแทน บดบี้แบนเบียดบังก็ยังทน ๐ เปิดปมปิดป้องปานกลัวพาลหมอง ผลิตผลิผองผลีผลามหางามผล เฝ้าฝึกฝืนแฝงฝังตั้งผจญ พฤกษ์พงพนพากเพียรแม้นเจียนตาย ๐ เฟื่องฟากฟ้าฟูฟ่องอย่าพองขน ภัทร์ภาคย์ภณเภทภัยให้ห่างหาย มวลมิ่งมิตรมุ่งมั่นมีมากมาย ยินย่ายายเยินยอหมายคลอเคียง ๐ รับรสรักรื่นเริงบันเทิงสินธุ์ ฤฤๅฤณฤกษ์ฤติยามาส่งเสียง ลมลับเลยแล้งลาคราเคยเคียง วาดวังเวียงวัดวาบอกว่างาม ๐ ศัสตร์ศรศิลป์ศักดิ์ศรีฤทธีแกร่ง สาดสีแสงใสส่องผ่องไหวหวาม หากหุนหันหกเหินเกินใครตาม โอ้อ้ายอามอิงไออุ่นในทรวง ๐ การก่อเกิดกิจการให้สานต่อ ขาดเขินขอขีดเขียนเพียรใหญ่หลวง อกอิ่มอาบเอิบอวลล้วนใช่ลวง เฮาเฮ็ดเฮือนฮามฮวงจุ้ยห่วงจำ ....................คน กุลา ๑๖ กค. ๕๔
16 กรกฎาคม 2554 02:02 น. - comment id 1202853
เห็นเป็นบุญนัก ยิ่งรักภาษาไทยขึ้นไปอีก ด้วยวิทยาทานนั้น ขอท่านสุขภาพแข็งแรงครับ
23 กรกฎาคม 2554 20:06 น. - comment id 1203353
** น้องน้อยนวลนางหนึ่งรำพึงจิต ก่อเกิดกิจการไกลหทัยหมอง คนเคยคลอเคียงเคล้าที่เฝ้ามอง คอยคู่ครองครวญคร่ำระกำใจ.....ฯ มาขอร่วมแจมนะคะ...ยากจังค่ะ..เกือบไม่รอด .................................... ๐ จิตใจเจ้าจงจำคำพินิจ ครวญครุ่นคิดคราวครั้งยังอยู่ใกล้ นึกนางนวลหนึ่งนั้นวันห่างไกล สุดสงสัยโศกสร่างบ้างไหมเอย... แต่ก็ได้กลอนงามนะครับคุณตุ้ม..ยินดีที่มาร่วมแจมนะครับ แสนคำนึง
23 กรกฎาคม 2554 01:09 น. - comment id 1203418
** น้องน้อยนวลนางหนึ่งรำพึงจิต ก่อเกิดกิจการไกลหทัยหมอง คนเคยคลอเคียงเคล้าที่เฝ้ามอง คอยคู่ครองครวญคร่ำระกำใจ.....ฯ มาขอร่วมแจมนะคะ...ยากจังค่ะ..เกือบไม่รอด
16 กรกฎาคม 2554 23:09 น. - comment id 1203858
เห็นเป็นบุญนัก ยิ่งรักภาษาไทยขึ้นไปอีก ด้วยวิทยาทานนั้น ขอท่านสุขภาพแข็งแรงครับ สุญญะกาศ ................................. ขอบคุณ นะครับ การเขียนบทกวีสำหรับผม นอกจากได้รับอรรถรสทางศิลปะของวรรณศิลป์ แล้ว ยังได้เรียนภาษาไทย และซึมซับภาษาไทย อย่างลึกซึ้ง ตามแนวทางที่บูรพาจารย์ได้วางแนวไว้ให้เราเดิน จึงทำให้ได้แสดงกตัญญู กตเวทิตา คุณ แด่บรรพบุรุษ ที่ได้สร้างภาษาไว้เป็นเอกลักษณ์ แก่เรา คนรุ่นหลัง ควรที่จะได้อนุรักษณ์ สืบสาน และพัฒนาให้งอกงามยิ่งๆขึ้นไป นะครับ