สายฝนหล่นร่วงวยามรุ่งสาง ดูมิจางเมฆหมอกคลุ่มกลุ่มทิวเขา เหล่ามวลไม้เริงร่ามิซึมเซา หมอกสีเทาทอดเงาผ่านริมบ้านไม้ หมูพฤกษาเริงร่าดูสุขสม เจ้าชะอมระทมทุกข์ไม่แจ่มใส ไมยราพพลอยซึมเศร้าในหัวใจ มิกางใบซ่อนเก็บไว้เพียงลำพัง สายนทีไหลเป็นทางชวนให้คิด เพิ่อให้สิทธ์สายฝนหล่นภายหลัง ให้นทีไหลตามทางอย่างระวัง กลัวว่าฝั่งจะถล่มจมลงไป นั่งมองบรรยากาศยามฝนหลั่ง เหมือนฉุดรั้งยั้งเวลาให้หยุดไว้ เห็นสายฝนหลั่งรินมาแต่ไกล เหมือนว่าใจจะหล่นไหลไปตามทาง