วสันตดิลกฉันท์ ร่ายเวทมหาสรประคัลภ์ ปริกรรม์ ณ เชิงเทิน มนตรานุภาพอริเผชิญ มระดับ ธ จับเวียง ข้าแต่พระมาตุธรณี ศิระนี้สิวางเรียง หยาดพินทุโลหิตะก็เพียง ปุระป้องมิต้องจุณ เตโชวโยฤนฤธาตุ ผิจะขาดนิราบุญ ส่งเกื้อ ณ ถิ่นถิระสกุล รุหะพงศ์ดำรงพันธุ์ ลูกหลานสดับอุระสถิต นฤมิตนิรุทธ์กรรม์ บุญหนุนมหาธมะอนันต์ จุติฟ้าสุราลัย ๚ะ๛ ลูกตรองดีแล้ว จึงอาจเอื้อมนำความรักและหวงแหนแผ่นดินของปู่ย่าตายาย มาแสดงเพียงเพื่อให้รู้ว่า... บัดนี้พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่
25 มิถุนายน 2554 18:04 น. - comment id 1200716
ขออนุญาตแผลงมาเป็นกลอนแปดดังนี้ บริกรรม นำพระพาย มาร่ายเป่า เวียงของเรา ท่านจับ ถึงดับสัญ เชิงเทินกั้ง รั้งห่า ท้าประจัญ เชิญเธอนั้น ก้าวมา ข้ามิกลัว ข้าแต่แม่ ธรณี ที่ลูกเกิด กะโหลกเปิด เลือดหยด มิหดหัว หั่นบร บุรีป้อง มิต้องตัว ครั้นเมื่อรัว กลองรบ มาสบกู ก่อนจะสิ้น เตโช วาโยดับ จะลาลับ ดินรด มิอดสู ลูกหลานรอด ปลอดเข็น มิเว้นฤดู ได้ไกวอู่ ต่อกาล ณ วารเวียง ขอให้มัน กินอิ่ม ปริ่มปิติ ยอดบุญผลิ ตรงล้ำ มิจำเหียง ได้สดับ ธรรมก่อ ต่อจำเรียง สำผัสเพียง กลิ่นบุหงา สุราลัย ครูบาอาจารย์ หากยลแล้วผิดถูกแห่งฉันทลักษณ์ประการใด ขอได้โปรดสั่งสอนผู้สนใจใคร่ศึกษาใหม่นี้ด้วยขอรับ เท่าที่สังเกต กระผมรู้สึกว่า กลอนกับ โคลง จะเน้นทางด้าน อารมณ์และความรู้สึก ส่วน ฉันท์นั้น เป็นอะไรที่บอกไ่ม่ถูก ประหนึ่งมีสิ่งลี้ลับ ท่านซ่อนอยู่ภายใน กระนั้นขอกลั่นมาจากใจได้แต่เพียงนี้เทอญ
25 มิถุนายน 2554 19:19 น. - comment id 1200722
26 มิถุนายน 2554 09:36 น. - comment id 1200759
เก้าสิบสอง ศพโศก โลกรับรู้ เป็นยันต์ป้อง ศัตรู ให้ลูกหลาน เลือดไหลนอง พื้นถนน ทรมาน อนุสรณ์ ว่าทหาร มันฆ่าเรา มันแอบยิง ผ่านกล้อง จ้องเด็ดหัว อำนาจมืด ตามัว จึงขลาดเขลา ค้องส่งให้ เทวทัต ช่วยขัดเกลา แดนนรก จะบรรเทา สัตว์สันดาน เขาสั่งฆ่า ต้องไปอยู่กับเทวทัต ดนแอบสั่งการ ก็ต้องไปด้วย
26 มิถุนายน 2554 11:22 น. - comment id 1200762
ขอบพระคุณ คุณกลั่นแก้วที่อุตส่าห์เข้ามาเี่ยี่ยมครับ มีความสุขมากๆนะขอรับ
26 มิถุนายน 2554 11:24 น. - comment id 1200763
ขอบพระคุณ คุณฤกษ์ ที่เข้ามาช่วยเติมแต่ง แม้จะฉีกแนวออกไปทางด้านนั้น กระผมก็ซึ้งในน้ำใจ ที่สละเวลาขอรับ มีความสุขมากๆขอรับ
26 มิถุนายน 2554 14:09 น. - comment id 1200787
น้องสุญญะกาศ ที่รักแสนรัก ยอดเยี่ยมค่ะน้องรัก ร่ายโศลกบูชายัญปลอบขวัญหล้า ร่ายมนตราเมตตาธรรมบ่มร่ำจิต ร่ายมหากาพย์พลีถามหาค่าชีวิต ร่ายโองการศักดิ์สิทธิ์ถามพรหมไยตรมตรอม...!
26 มิถุนายน 2554 19:26 น. - comment id 1200809
พี่พุด ที่รักและเคารพเสมอมา เป็นเพียงห้วง คำนึง ถึงเก่าก่อน แล้วกลับย้อน คืนมา อุราไหว เป็นเพียงช่วง อันสั้น ผันจิตใจ พอผ่านไป ตั้งจิต คิดดังเดิม ครูท่านสอน วอนไว้ ให้อ่านผ่าน เวลาอ่าน ซ่านจิต พอคิดถึง แล้วอ่านคำ พี่พุึด หยุดคำนึง ด้วยภาพตรึง ใจสู่ ผู้น้อยเอย รักเสมอครับพี่สาว
26 มิถุนายน 2554 22:14 น. - comment id 1200859
สาธุ...ขอให้ยันต์แผ่นดินช่วยคุ้มครองประเทศไทยเราให้ผ่านพ้นวิกฤติด้วยเถิดค่ะ
26 มิถุนายน 2554 23:20 น. - comment id 1200873
ถูกใจโก๋แก่ อิอิ
27 มิถุนายน 2554 08:33 น. - comment id 1200898
สวัสดีครับคุณโคลอน เรียนเชิญมาตั้งจิตอธิษฐานด้วยกันครับ มีความสุขมากๆนะครับ
27 มิถุนายน 2554 08:38 น. - comment id 1200902
กราบคุณตาทองครับ รักงานชิ้นนี้มากครับคุณตา กระผมตั้งใจจะลองแนวนี้มานานแล้วขอรับ เกลาดีๆ แล้วจะแปะฝาบ้านขอรับ ^^
27 มิถุนายน 2554 16:18 น. - comment id 1200977
.................
27 มิถุนายน 2554 19:20 น. - comment id 1200997
ขอคาราวะค่ะ แต่งได้ดีมาก ยังแต่งแบบนี้ไม่เป็นเลยอ่ะค่ะ อ่านแล้วชอบมาก อยากแต่งได้บ้างจัง สอนได้เปล่าคะ
27 มิถุนายน 2554 20:39 น. - comment id 1201008
เรียนคุณ din กราบขอบคุณสำหรับสัญลักษณ์ แห่งความรักและปรารถนาดี จะขอเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอครับ
27 มิถุนายน 2554 21:24 น. - comment id 1201021
เรียนคุณ Forevermore มิตรเสมอมา อย่าลืมประโยคนี้นะครับ ^^ " อ่านแล้วชอบมาก อยากแต่งได้บ้างจัง" คำพูดนี้แหละคือพลังขับดัน... วันแรกที่เข้ามาเราพูดเหมือนกันเป๊ะ เลยครับ ^^ งามผมก็มีน้อย ลองคลิกดู ผมยังเป็นแค่นักเรียนเพียรศึกษาอยู่เหมือนกันครับ มาเถิดครับในบ้านกลอนแห่งนี้ เราต่างก็เป็นนักเรียนด้วยกันครับ คุณ Forevermore ครับ แต่ก่อนผมไม่ชอบวิชาภาษาไทยเลย จนกระทั่งมาหลงเสน่ห์งานเขียนเพราะ คิดแค่เพียงว่าอารมณ์คล้ายๆเพลง จากนั้นเหมือนพลังอะไรบางอย่างทำให้ผลักดันให้ศึีกษาสิ่งที่เกี่ยวข้องกับ เรื่องกฎเกณฑ์ฉันทลักษณ์ , ความคิดความอ่านคนรุ่นก่อน,ประวั้ติศาสตร์,พุทธศาสนา ฯลฯโดยปริยาย โดยยังไม่มีครู เห็นท่านที่แต่งเก่าๆแล้วแอบจำไว้ เรียกได้ว่า..."ครูพักลักจำ" ซึ่งก็ได้แค่นี้แหละครับ ถือว่ายังน้อย ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมาก ยิ่งห่างหายไปเป็นปีๆแล้วกลับมาเหมือนเคาะสนิมใหม่ ตอนนี้ "ผมมีครูแล้วครับ" ผมปลื้มใจมาก เพราะงานทุกอย่างต้องมีครู ผมขอชักชวนให้มาเป็นศิษย์ของครูด้วยกันครับ ซึ่งท่านหาเป็นผู้ใดอื่นไกล คือ คุณครู "แก้วประเสริฐ" ท่านเองอยู่ในบ้านกลอนแห่งนี้ หาใช่ที่อื่นไกล พร้อม และ ปรารถนาดีที่จะมอบสิ่งใดที่สงสัยให้จนสุดกำลังของท่าน อย่างที่ผมรู้สึกได้เลยครับ แนะนำให้ลองอ่านกระทู้เก่าๆที่ท่านเคยสอนศิษย์ได้เลยครับ อย่าลืมประโยคที่พูดเสียก่อนล่ะครับ แล้วเริ่มศึกษา และกล้าที่จะเริ่มต้น ขอเป็นกำลังใจให้พัฒนาในทางที่ดี จนแตกฉานยิ่งกว่ากระผม ก็ยิ่งดีใจเลยเชียวครับ ขอให้มีความสุข และคิดแต่สิ่งดีๆไว้ครับ