นิทานเซ็น ตอน นักหมากรุกผู้แสวงหา

กระบี่ใบไม้

ชายหนุ่มเดินไปหาพระอาจารย์
บอก ต้องการบรรลุธรรมจะได้ไหม
อาจารย์ถามว่า ถนัดในสิ่งใด
ชั่วชีวิตของข้าฯไซร้ไม่มีดี
ชีวิตข้าฯเกิดในครอบครัวร่ำรวย
ทุกสิ่งล้วนเอื้ออำนวยให้สุขี
ไม่ต้องทำงานหนักเพียงเลี้ยงชีวี
หากยังมีความถนัด...คงเรื่องเดียว
ข้าฯเป็นนักหมากรุกผู้เชี่ยวชาญ
ซุ่มฝึกปรืออยู่ช้านานการขับเคี่ยว
อาจารย์เรียกพระรูปหนึ่ง อย่าช้าเชียว
ถือกระดาน,หมากลดเลี้ยวรีบหอบพา
หยิบดาบขึ้นชี้ช่องว่างที่กลางกระดาน
จงเดินหมากตามต้องการอย่าชักช้า
ถ้าพระแพ้พระก็ต้องเสียหัวมา
หากท่านแพ้เราก็ฆ่าท่านเช่นกัน
ชายหนุ่มเดินหมากยากเหลือเหงื่อโทรมกาย
ชีวิตแขวนบนเส้นด้ายยิ่งเสียขวัญ
ขณะที่หมากบรรเลงเพ่งโรมรัน
มองเห็นพระเริ่มคับขันค่อยเสียที
พระยังเดินหมากนั้นอย่างสงบ
แววจริงใจไม่รานรบเหนือหมากนี้
ท่ามรอยยิ้มสุดเมตตาแสนปราณี
หนึ่งชีวิตของเรามีค่าเพียงใด
เนื้อนาบุญแห่งพระธรรมชี้นำโลก
สมควรพบวิปโยคก็หาไม่
ชายหนุ่มนั้นพลันรู้ตัวตัดสินใจ
ราข้อหมากละชิงชัยต่อสู้พลัน
ขณะที่เพลงหมากนั้นไม่ทันจบ
อาจารย์ก็พลิกตลบกระดานนั่น
บอกว่า หมากสองท่านนี้เสมอกัน
ไม่มีใครถูกฆ่าฟันเลือดไหลนอง
ไม่ต้องการชนะใดจากใจท่าน
สรรพสัตว์มีชีวันเที่ยวลอยท่อง
สมณะถือปราณีเป็นครรลอง
ส่งเวไนย์สัตว์ทั้งผองสู่ทางธรรม
ชายหนุ่มยิ้มอย่างเต็มตื้นและตื่นรู้
กระดานหมากไร้ศัตรูให้เหยียบย่ำ
ทุกชีวิตถูกลิขิตด้วยมือกรรม
ใต้กระดานหมากพลิกคว่ำ...มีหนทาง