ฝนชโลม หลั่งริน แผ่นดินขวาน แต่วันวาร เห็นชุก อยู่ทุกหน แฝงลงใน แดนดิน กลิ่นเลือดปน ปู่ย่าล้น ข้นขลัก ปกปักไทย ละอองฝน ปนฟ้า คราอดีต สายลมกรีด ผ่านหน้า อย่าสงสัย คือลมรัก จากห้วง ผู้ครรไล ท่านเสกไว้ แก่ลูกหลาน เนิ่นนานมา มือที่ไกว เปลส่าย หลายชั่วรุ่น ไอละมุน หลายตัก คอยรักษา ผสมเผ่า ชาติเชื้อ เนื้อกายา หลอมกันมา หารู้ ปู่ย่าใคร แม้สุดท้าย แผ่นขวาน จะรานรัก ลูกขอภักดิ์ ตักอุ่น มิเฉไฉ ลมเจ้าเอย ยังไม่เลือน เตือนหัวใจ ลูกหลานไทย ต่อยอดรัก สามัคคี ๚ะ๛
สุญญะกาศ 12 มิ.ย. 2554 03:59 น. - ID 140615 
1767
2
0
13 มิถุนายน 2554 21:41 น. - comment id 1197406
เง้อ.. เพิ่งย้อนกลับมาเห็น เรียนครูบาอาจารย์ อยากให้ช่วยเม้นท์ ทีเถิด พอจะเห็นภาพมั่งไหมครับ จะได้พัฒนาทักษะการเขียนต่อไปครับ
14 มิถุนายน 2554 15:35 น. - comment id 1199048
ไม่มีความรู้พอจะแนะนำค่ะ แต่บอกความรู้สึกในแง่ผู้อ่านได้ค่ะ ว่าแต่งได้ไพเราะมากค่ะ เรายังแต่งแนวนี้ไม่ได้เลยล่ะข้าน้อยขอคาราวะ 1000 จอก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
