คนซอมซ่อคนหนึ่งซึ่งยากไร้ จะหาใครเห็นค่าไร้ราศี ถ้อยคำเอ่ยเชยแสนแคลนวจี จะพาทีคำรักก็หนักใจ คนโทรมโทรมคนหนึ่งซึ่งน้อยหน้า ใช่ดาราพระเอกหนังเด่นดังไหน รูปมิหล่อมอซอท้อฤทัย ยากหาใครรับรักมักหันเมิน คนต่ำต้อยคนหนึ่งซึ่งด้อยศักดิ์ จะบอกรักนงคราญพานขัดเขิน ยากยิ่งหนาพานางเคียงข้างเดิน ด้วยจนเงินยากแค้นแสนระอา คนธรรมดาคนหนึ่งซึ่งหลงรัก เธอยิ่งนักเนิ่นกาลนานหนักหนา หากเธอไม่เมินหนีมีรักมา จะรักษาหัวใจให้แก่นาง คนไม่สำคัญคนนี้มีอ้อมแขน หากเธอแม้นเห็นค่าหาเมินหมาง จะใช้กอดคนดีมิปล่อยวาง ไม่ราร้างแรมรอนจรจากไกล...
8 มิถุนายน 2554 22:59 น. - comment id 1197704
อ้อมแขนคนธรรมดา..แต่มากล้นด้วยความอบอุ่นค่ะ... แวะมาเยี่ยมค่ะ...
7 มิถุนายน 2554 23:04 น. - comment id 1198044
อะนะ มาดูคนทำมะดา... แวะมาหาคนไม่สำคัญ.. แค่เป็นดั่งมารดา..
7 มิถุนายน 2554 23:36 น. - comment id 1198046
นอนดึกเนอะวันนี้
7 มิถุนายน 2554 23:40 น. - comment id 1198047
มารดาลูกสองเหรอ? อิอิ สงสัยเป็นแฟนเพลงลูกทุ่งกระเค้าด้วย
8 มิถุนายน 2554 07:46 น. - comment id 1198060
คนธรรมดา แต่หัวใจไม่ธรรมดา
8 มิถุนายน 2554 10:01 น. - comment id 1198072
อ้อมแขนของคนธรรมดา คงจะอบอุ่นและมั่นคงกว่า อ้อมกอดของคนที่คิดว่าตนเองวิเศษนะคะ.... เดี๋ยวต้องไปหามาใช้มั่ง... แซม
3 กรกฎาคม 2554 16:24 น. - comment id 1201523