ฝันถึงคืน วันเก่า ให้เศร้าจิต ใคร่ครวญคิด คนึง ถึงเราสอง เมื่อคราครั้ง รักเรา สมดังปอง ในหอห้อง แห่งนั้น ฉันยังจำ มิเคยลืม คืนวัน แม้ผันผ่าน จะเนินนาน เพียงใด ใจตอกย้ำ อกที่ร้าว คราวที่ร้าง ยังระกำ คงชอกช้ำ ย้ำใจ ให้เฝ้าคอย..
27 เมษายน 2554 13:43 น. - comment id 1191844
ต้องหงอยเหงาเฝ้าคอยระห้อยหา หวั่นผวารักร้างมาห่างหาย ในดวงจิตครวญคิดสุดเสียดาย รักที่หมายหมองหมางมาห่างไกล มิเคยลืมห้องหอรอคืนกลับ เฝ้าหวนนับวันเก่าเขาอยู่ไหน พิลาปร่ำารำพันฝันหาใคร คนอยู่ใกล้ใต้ตาหาเหลียวมอง มาเถิดหนาคนดีมีรักรอ มาร่วมก่อเส้นทางหว่างเราสอง ลืมเรื่องรักเคยร้าวเคยเข้าครอง มาจับจองสานใจไปด้วยกัน ชีวิตใหม่มุ่งหวังมองข้างหน้า อย่าอ่อนล้าจมอยู่กับความฝัน มาจับมือแกร่งกล้าฝ่าประจัญ สรวงสวรรค์ไม่ไกลถ้าใจทนง... มาสิ
27 เมษายน 2554 14:07 น. - comment id 1191852
บางความรู้สึกที่ดีๆ ก็ควรค่าแห่งการจดจำครับ
27 เมษายน 2554 21:57 น. - comment id 1191923
@ คห.1 # ขอบคุณมากค่ะ กลอนเยี่ยมเลยค่ะ ช่างท้าทาย @ คห. 2 ความรู้สึกดีดี เก็บไว้จดจำเช่นกันค่ะ