เบ....ทา...โก๋........ขี้โกงจัง

ทรายกะทะเล

ขอแต่งเป็นร้อยแก้วนะ
เรื่องจริงที่เกิด
พ่อฉันมีพี่น้องสี่คน พี่สาวสองคนพี่ชายหนึ่งคน
พี่สาวคนโต เสียชีวิตไปแล้วก็เหลือกันพี่น้องสามคน เพิ่งมารู้ตอนนี้เองว่า ที่ผ่านมาพี่สาวคนที่สองของพ่อฉัน โหดจัง ลูกคนล็ก..หวังสบาย เลยแต่งงานกับบ.ยักษ์ใหญ่ใหญ่ ไก่ทั้งฟาร์ม  ช่วงเวลาหนึ่งพี่สาวคนโตของพ่อเราเค้าไม่มีเงิน เค้ามายืมเงินพ่อเราล้านห้าเมื่อปี2526 ตอนนั้นเรายังเด็ก     .....      พ่อเลยเอาบ้านไปจำนองเพื่อเอาเงินให้ป้ายืมสัญญายังอยู่  เวลาผ่านไป พ่อทำงานพอได้เงินมาบ้าง ก็เลยเอาเงินไปให้ธนาคารเพื่อปิดการจำนอง แต่ พี่สาวของพ่อไม่ยอมคืนเงินให้ เวลานี้ สัญญา สัญญายังอยู่..... ทำไม.....เค้ายกอะไรให้ลูกเค้าหมดแล้ว...พ่อเราเค้าขอคืนทำไมไม่ให้ในเมื่อ ลูกคนสุดท้องเค้าก็แต่งงานกับ คนรวยอภิมหาอำนาจ... เวลาที่แม่ป่วย....เค้าไม่ดูแลแยแส เวลาที่พ่อหาที่มาพี่สาวคนนี้เค้าก็เอาไปทำธุรกิจเข้ากระเป๋าตัวเอง....พี่น้องสามคนก็รู้อยู่ในใจว่าพี่สาวพ่อคนนี้เค้าประมาณโรงงานเกลือ....  
เสียใจจัง ......เค้ารู้ทั้งรู้ว่าแม่เราป่วยหนักไม่สบาย ...ต่างหูเพชรหยกที่คุณย่าหรือที่เราเรียกว่าอาม่าให้ไปเค้าก็เอาไป...
เคยลั่นว่าหากแม่ตายไป จะไม่ให้อภัย..เลย บัดนี้ แม่เราได้เสียชีวิตไปแล้วทำไมแม้นแต่วันที่จะเผาแม่ ก็โทรไปบอกไม่ต้องเอาเงินมาช่วยก็ได้ เพราะมันสายแล้วแม่..ของเรา ร่างกายจิตใจของแม่ได้จากไปแล้ว... น้ำใจมาสักนิดก้ไม่มีมาเผาแม่....
นี่หรือคนที่มีการศึกษา....นี่หรือ คนที่เรียกว่าสายเลือด  คิดว่าวิญญาณอากงกับอาม่า คงไม่ปราณี พี่สาวพ่อคนนี้ เราเกลียดดดดดดดดดดดดดดด....ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ได้เห็นแม่เราที่เป็นคนดีมาตลอด......ได้ช่วยให้แม่ของเราไม่ต้องห่วง เพราะแม่กลุ้มใจส่วนพ่อก็ดูแลแม่จนเพลีย สุดท้าย แม่เราก็ต้องเสียชีวิต......
ขอให้ธรรมชาติได้ลงโทษ...นึกว่าตัวเองรวยมีเงินล้นฟ้าแล้วจะ..อยู่อย่างสงบสุขเหรอ ขอวิญญาณแม่ ช่วยดลบันดาลให้พ่อชองเราได้เงินคืนมาด้วย.....น้ำตาที่ไหลทุกวันนั้น...พวกเค้าไม่รู้หรอกนะว่าที่ผ่านมาเรารอเงินมารักษาแม่เราในขณะที่พวกเค้าอยู่อย่างสุขสบาย...น้องชายเราที่ปัจจุบันที่ทำงานรัฐวิสาหกิจแห่งนึง   ต้องเคยมาเป็นคนขับรถของเค้า....
ธรรมชาติย่อมลงโทษคนโกง ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
สาธุ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑