...เพราะฉันขัน ตะวันจึงขึ้น... .....................1.................... ที่วัดหนึ่งซึ่งไกลมากจากที่นี่ ทุกเวลาตีห้าที่ฟ้าเริ่มสาง ไก่เพศผู้สู้โก่งคอขันครวญคราง ฟ้ารุ่งรางฉายแสงส่องก่องประกาย พ่อไก่บอกภรรยาว่าใจสุข พี่นี่แหละคือผู้ปลุกตะวันฉาย เพราะพี่ขันตะวันตื่นขึ้นทักทาย สาดแสงสายฉายส่องโลกให้งดงาม ทุกทุกเช้าเมื่อพ่อไก่ได้ขันเสร็จ จะเตร่เตร็ดเกาะกิ่งไม้ไม่เกรงขาม ทอดตามองตะวันสาดส่องฟ้างาม ยิ้มด้วยความสุขเกษมจิตเปรมปรีด์ ....................2.................... เพราะภาระที่กรำงานจึงพาลป่วย ไก่แทบม้วยแต่ด้วยรักในศักดิ์ศรี เมื่อโรคภัยเข้าคุกคามลามชีวี มิอาจที่จะขันได้ใจจึงตรม ลูกชายไก่ได้อาสามาขันต่อ แต่ถูกพ่อเข้าดับฝันอันสุขสม หน้าอย่างเจ้าถ้าหากขันตะวันซม คงจ่อมจมไม่ขึ้นมาเหมือนข้าทำ พ่อไก่เจ็บเหน็บหนาวไข้เศร้าในจิต เฝ้าครุ่นคิดเวียนวนจนผู้คนขำ ข้าไม่ขันตะวันหมองต้องระกำ โลกคงดำ...ดิ่งมืดมิด...อนิจจา ....................3.................... และแล้ววันสุดท้ายก็กรายมาถึง พ่อไก่ซึ่งเจ็บป่วยมากยากรักษา สั่งลูกเมียพรุ่งนี้พี่ต้องขอลา แล้วโลกาจะเข้าสู่ยุคมืดดำ ขอน้องจงดูแลลูกด้วยผูกจิต จงตรองคิดอย่าก้าวพลาดถลากถลำ พี่ไม่ขันโลกคงหมองต้องระกำ อย่าเจ็บช้ำให้มัวหม่นจนชินชา ....................4.................... ชีพพ่อไก่ดับลับไปในที่สุด ไม่อาจหยุดฉุดตะวันในเวหา ยังคงฉายสาดแสงส่องท้องนภา สายธารายังไหลเรื่อยเอื่อยเอื่อยริน ดอกไม้ยังคงเบ่งบานเต็มลานรัก โลกยังจักอุดมไปด้วยทรัพย์สิน นกคงส่งเสียงไพเราะเสนาะจินต์ ทรัพย์ในดินสินในน้ำฉ่ำชื่นใจ เปรียบเหมือนคนเมื่อก้าวถึงซึ่งจุดหมาย ก็คล้ายคล้ายคิดว่ากูผู้ยิ่งใหญ่ ทะนงตนหลงอัตตาพาบรรลัย จะหม่นไหม้ไห้โหยหาน้ำตาริน ....................5.................... แท้ที่จริงขอมิ่งมิตรพึงคิดไว้ จงทำใจให้หนักแน่นดังแผ่นหิน อย่าคิดว่าแน่กว่าใครในแดนดิน ใครทั้งสิ้นจะหมิ่นข้าอย่าหมายเลย หากหลงตัวมัวเมาว่าเรานี้แน่ คงต้องแย่เสียยิ่งนักมิตรรักเอ๋ย ควรตรองตรึกฝึกใจไว้ให้คุ้นเคย เขียนเปรียบเปรยเพื่อบอกเล่าให้เข้าใจ หากการงานเรืองรุ่งพุ่งสูงสุด โปรดจงหยุดสักนิดคิดจะดีไหม ลำพังเจ้าตัวคนเดียวคงเปลี่ยวใจ งานคงไม่จะสำเร็จเสร็จด้วยดี ยังมีสิ่งที่สำคัญอันพึงคิด ควรพินิจหากหลงตนขวัญคงหนี ทำพองขนจะหม่นเศร้าเหงาฤดี และชีวีดับลับไปเหมือนไก่เอย เสาร์ที่ 9 เมษายน 2554 (15.00)
din 9 เม.ย. 2554 15:20 น. - ID 139874 
6147
7
0
9 เมษายน 2554 16:14 น. - comment id 1190288
ก.เอ๋ย กอไก่ ข.ไข่ ในกะทะ อิอิ .....
9 เมษายน 2554 19:40 น. - comment id 1190338
ชอบจ๊ะ
9 เมษายน 2554 19:43 น. - comment id 1190341
สุด ๆ ไปเลยครับ เยี่ยมมากคุณดิน
9 เมษายน 2554 19:46 น. - comment id 1190344
เพราะฉันขัน.......ฉันจึงหัวเราะ....... 555
9 เมษายน 2554 20:27 น. - comment id 1190355
คุณดิน... ชอบกลอนชุดนี้มากค่ะ ขอบคุณค่ะ สำหรับบทกลอนดีดี
9 เมษายน 2554 20:39 น. - comment id 1190366
9 เมษายน 2554 21:20 น. - comment id 1190390
สะดุ้งตื่นเมื่อได้โต้งขันตอนเช้า ๆ จะไล่จับมาแกงเผ็ดซะหลายครั้งแล้ว มันขันอยู่ได้ เสียงมันฟังได้ความว่า "อยู่ก็รกโลก อยู่ก็รกโลก " มันน่านักเชียว
9 เมษายน 2554 21:26 น. - comment id 1190395
เก่งจังค่ะ พี่ดิน... คนเรานะคะ ถ้าถ่อมตัวมากๆ คนเค้าก็ว่า.. Low self esteem.... โอ้อวดเกินไป เค้าก็ว่า..Snobby ดังนั้น การรู้กาละเทศะ นี่เป็นสุดยอดแห่งวิชานะคะ..
จุฟ..จุฟ.. ค่ะ แซมนะคะ
10 เมษายน 2554 10:24 น. - comment id 1190456
อ่านชุดแรกๆเรื่องไก่รู้สึกสงสารชิวิตไก่ แม้ป่วยยังทำหน้าที่ขัน พออ่านชุดหลังยิ่งได้สาระในการดำรงชีวิตใหญ่
10 เมษายน 2554 13:49 น. - comment id 1190491
10 เมษายน 2554 18:11 น. - comment id 1190518
อืม ! สนุกดีนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่นำเรื่องดี ๆ มาฝากกัน
11 เมษายน 2554 11:22 น. - comment id 1190621
............ หวัดดีจ้าคุณฉางน้อย ................
11 เมษายน 2554 11:32 น. - comment id 1190624
11 เมษายน 2554 11:55 น. - comment id 1190629
11 เมษายน 2554 11:59 น. - comment id 1190635
11 เมษายน 2554 12:53 น. - comment id 1190651
...................
11 เมษายน 2554 12:55 น. - comment id 1190652
11 เมษายน 2554 13:22 น. - comment id 1190656
11 เมษายน 2554 13:32 น. - comment id 1190658
11 เมษายน 2554 13:34 น. - comment id 1190659
11 เมษายน 2554 13:41 น. - comment id 1190662
11 เมษายน 2554 13:42 น. - comment id 1190663
11 เมษายน 2554 13:43 น. - comment id 1190664
11 เมษายน 2554 13:49 น. - comment id 1190666
11 เมษายน 2554 14:36 น. - comment id 1190688
13 เมษายน 2554 20:41 น. - comment id 1191135
เยี่ยมมาก...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
