หาดทรายและขุนเขา

กระบี่ใบไม้

...ขอรักกันจนตราบสิ้นชั่วดินฟ้า
จารึกไว้ในแหล่งหล้ากัลปาวสาน
ฝากขุนเขาไพรพนาถ้อยสาบาน
แม้วันหนึ่งรักแหลกลาญ...ขอยอมตาย...
ฟ้าอึมคลึมก้องคำรามถึงยามเที่ยง
แข่งเส้นเสียงมโหรีไม่ขาดสาย
ว่าวตัวน้อยแอบซ่อนนั้นฝันงมงาย
ถามพี่ชายใยซ่อนเร้นไม่เห็นมา
หยาดมุกแก้วอาบแก้มงามนาม สามมุก
แลว่าวทุกครั้งตราตรึงประหนึ่งว่า
รักแรกพบสายลมแหงาส่งว่าวพา
สายว่าวถือสื่อเบื้องหน้าต่อสายใย
น้ำตาหยดดังฝนพรมดอกส้มน้อย
หยาดฝนปรอยประหนึ่งว่าน้ำตาไหล
ถึงชายหนุ่มที่ชื่อ แสน ไกลแสนไกล
แสนสุดรักสุดอาลัยช้ำฤดี
.........................................
มโหรีดังแว่วหวานจากบ้านนั้น
สะท้อนใจให้ป่วนปั่นถึงถิ่นนี่
แหวนที่เคยฝากเอาไว้แทนวจี
มิอาจตีค่าเอาไว้กันใครปอง
คำรักคนที่ร้าวรานริมบ้านป่า
หรืออาจเทียมเจ้าพระยาเป็นคู่สอง
เกิดเป็นชายผู้ยากจนทนแหงนมอง
ขออวยพรให้นวลน้องสู่ฝันงาม
เปาะ-แปะ เสียง...หยาดฝนจางถอยห่างฟ้า
เสียงกบเขียดดังแว่วมาลอดพงหนาม
ก้มหน้าซบฟังเสียงป่าเหว่ว้าตาม
หยดน้ำสังข์ไหลหยดลาม...ตกหลังมือ
สาวงามแอบเร้นหนีมานัยน์ตาเศร้า
รักของเราต้องขาดลงตรงนี้หรือ?
มองเห็นแหวนแทนหัวใจในนิ้วมือ
น้ำตารื้อสุดตื้นตัน...ฤาฝันไป
....พี่ยังจำคำสัญญาแต่ครั้งก่อน
นิรันดรถ้อยคำรัก...นั้นได้ไหม?
หากรักเราถูกกีดกั้น ณ วันใด
เรายังมีที่ให้ไปไม่ขาดกัน....
.........................................
วันเวลาผันผ่านไปสุดไกลแล้ว
เขาสามมุกคงพร่างแพร้วดั่งภาพฝัน
หาด บางแสนอิงกายกอดทอดนิรันดร์
ทิ้งร่างไว้ใต้ผานั่น...นิรันดร
ขอขอบคุณภาพสวยๆ ทางอินเตอร์เน็ต http://www.pixpros.net/forums/showthread.php?t=43401&page=3
ถ่ายโดย คุณชัชวาล  หลวงปราบ ta.chatchawan@gmail.cim
ขอบคุณมากๆครับ