แผ่นกระดาษพาดแอ่นบนแผ่นไม้ วาดลวดลายสายเส้นเป็นเขตขัณฑ์ รวมเรื่องราวใหญ่น้อยไว้ร้อยพัน เพียงสำคัญขานตำนานผ่านแผ่นเดียว หากลองย้อนมองหมู่มวลมนุษย์ เปรียบประดุจสิ่งใดลองแลเหลียว จักรวาลไพศาลกว้างจริงเจียว ละแหล่นเลี้ยวเรียวทางอย่างยืนยง มนุษย์เรามัวลุ่มหลงทะนงนัก จงประจักษ์ว่าสิ่งรู้เพียงเศษผง อย่าเทียมเทียบจักรวาลที่ธำรง เจียมตนลงคงเทียบ เ พี ย ง ธุ ลี