๏ รอยรัก๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

๏ สายฝนยังชื้นชุกอยู่ทุกคาบ
โรยรินอาบแดนภพจบสวรรค์
ไร้แสงเรื่อเรืองรองของดวงจันทร์
ร้างแสงวันเคลื่อนขับเข้าจับจอง
ไผ่ยืนกอแกว่งไกวกลางสายฝน
ท่ามเมฆหม่นซึมเซาดูเศร้าหมอง
หว่างคืนวันอิ่งอ้อยให้คอยมอง
สูรย์,โสมล่องส่องฟ้า ณ คราใด
เหมือนห้วงจินต์ถวิลคอยหนึ่งรอยรัก
ซึ่งประจักษ์ค่ายิ่งกว่าสิ่งไหน
แววอาทรห่วงหาและอาลัย
ยังโชนไฟคุเชื้อทุกเมื่อกาล
หวังบางใครรับรู้แม้นครู่หนึ่ง
รักตราตรึงห้วงใจเกินไขขาน
จักฝากฟ้าส่งข่าวกลัวยาวนาน
ฝากลมผ่านหวั่นร้างบนทางจร
มาดแม้นสองห้องทรวงคล้องพ่วงจิต
นิรมิตแห่งฝันของวันก่อน
จงประกายข้ามขัณฑ์สีทันดร
ให้บังอรประจักษ์ความรักเรา
สายฝนยังชื้นชุกอยู่ทุกคาบ
โรยรินอาบภพภูดูเงียบเหงา
ไร้โสมสูรย์เคลื่อนผ่านนับนานเนา
แต่รอยเงารักจรัสแจ่มชัดทรวง๚ะ๛
๏ พิรุณพรมเถื่อนด้าว.........แดนดิน
เหมือนดั่งกระแสจินต์.........ท่วมท้น
ฝนพราวพร่างโรยริน..........นองบ่า
ฤๅเท่าเทียมหนึ่งล้น............รักนี้พลีนาง๚
๏ ทรวงสองเอยห่างเหย้า.....ไกลเวียง
จิตห่อนหาแนบเคียง...........อื่นชู้
ยังคงแต่คอยเพียง.............เรียมอยู่ เสมอมา
งามอื่นฤๅจักสู้...................หนึ่งน้องนางเดียว๚
๏ พระพายโชยพัดพลิ้ว.......รานกาย
ประหนึ่งจักวางวาย..............ดับดิ้น
คำนึงแต่นวลสาย................ใจพี่ 
ยามห่างเหมือนจบสิ้น..........ร่างนี้วายปราณ๚
๏ วชิรหมายล่มหล้า............ฤๅไฉน
ครวญคร่ำรำสายไฟ............กึกก้อง
มาดเหมือนดั่งทรวงใน.......อกพี่
สายรักเรียกร่ำร้อง.............แข่งฟ้าแดนแถน๚
๏ ฝากคำสัตย์ผ่านฟ้า.........แมนสรวง
ตราบล่มสูรย์ดับดวง...........จากฟ้า
รักเรียมอย่างเต็มทรวง......คงมั่น เรียมเอย
หากผิดคำอย่าช้า...............ตกใต้อเวจี๚ะ๛