อันหน้าตาดูคมคายลายไม่ออก ว่ากลับกลอกหรือซื่อตรงไม่สงสัย แต่พอนานขานรับเป็นเพื่อนไป ไม่เท่าไหร่ลายก็ออกบอกตัวตน พูดอย่างนี้บอกอีกอย่างช่างน่าขัน พัลวันเฉไฉคล้ายฝึกฝน มาเพื่อทำให้ใครใครหลายหลายคน ต้องสับสนปนเปจนเรรวน หาความจริงอยู่ที่ไหนใคร่อยากถาม พอรู้ความกลายเป็นเท็จเหมือนเกร็ดสวน ขาวก็กลายกลับเป็นดำตามสำนวน แล้วเชิญชวนเพื่อนเห็นตามว่าความจริง เพื่อนอย่างนี้ควรมีไว้ย่างนั้นหรือ ฉันจึงถือเป็นคนอื่นที่แอบสิง เอาความรักแบบเพื่อนมาแอบอิง แล้วอ้างสิ่งมาทำลายขายเพื่อนเอยฯ