สายธารา ไหลริน กระทบกาย ชะล้างใจ หมุ่นหมอง ให้จางหาย เสียงสายลม กู่ก้อง อยู่รอบกาย เตือนความใน จิตใจ ตลอดมา แค่วันนั้น ล้มลง จนพ่ายแพ้ ความอ่อนแอ คลืบคลาน เข้ามาหา มรสุม ลุมเร้า ทุกเวลา โชคชะตา กีดกั้น ไร้ทางไป มาวันนี้ มองย้อน ถึงวันนั้น มันสอนฉัน จิตใจ อย่าอ่อนไหว แม้ล้มลุก คลุกคลาน จนเกือบตาย สู้ต่อไป วันหน้า จะดีเอง....
22 กุมภาพันธ์ 2554 14:53 น. - comment id 1185629
สวัสดีค่ะ...ขอแจมด้วยนะคะ...พี่เคยเขียนกลอนนี้ให้เพื่อนคนหนึ่งค่ะ... หนึ่งสมองสองมือคืออาวุธ เพื่อจะจุดปัญญามาแก้ไข เห็นเธอล้มคุกคลานร้าวรานใจ ลุกขึ้นใหม่เถิดหนาอย่าได้ท้อ มีแรงใจให้เสมอขอเธอสู้ ฉันจะอยู่เคียงใกล้ไม่ร้องขอ เห็นเธอยืนอีกหนอดทนรอ เดินก้าวต่อผ่านข้ามความระทม ทุกปัญหาต้องมีวิธีแก้ อย่ายอมแพ้ปัญหาที่ถาถม หาทางออกแก้ไขเพื่อคลายปม ใช่จะล้มทุกวันหากฝันมี ทางสดใสแสงสว่างอยู่ข้างหน้า ใช้ปัญญาและสมองตรองถ้วนถี่ จงมุ่งมั่นอดทนนะคนดี ลุกอีกทีเพื่อฉันนั้นเฝ้ามอง ดวงอาทิตย์ยังคงส่งแสงจ้า ไม่เคยล้าอ่อนแรงสาดแสงส่อง ขึ้นและลงทุกยามตามครรลอง ไยเธอต้องยอมแพ้แก่ชะตา เธอจงสู้เพื่อฉันนั้นได้ไหม ขอส่งใจร่วมฝันเพื่อฟันฝ่า ชัยชนะข้างหน้าจงคว้ามา อุปสรรคขวางหน้าจงกล้าเผชิญ -----------------------