บทกลอนแด่ผองเพื่อน

เอื้องผึ้ง จันท์ผา

แด่เพื่อนพ้องพรรณนาวาจาก้อง	ทุกแห่งห้องหนทางสว่างไสว
ร่วมบรรเลงเพลงรักจากดวงใจ	ดั่งฤทัยครวญคร่ำร่ำอาวรณ์
    จำใจพรากจากรักสลักจิต		เปรียบนิมิตคิดฝันมิทันถอน
 ครั้นพอตื่นฟื้นมาเวลาจร		ฝันก็ร่อนเลือนร้างลับมิกลับมา
    ดั่งวันวานผ่านผันช่างสั้นนัก	เฝ้าฟูมฟักรักเพื่อนเป็นหนักหนา
แต่ครั้นแล้วต้องไปครรไลลา	เพื่อวันหน้าฟ้าใหม่ได้เจอกัน
    ให้พานพบสิ่งดีมีความสุข		อย่าได้ทุกข์เศร้าโศกวิโยคศัลย์
ให้จิตใจและกายสบายพลัน		เปรียบกังหันผันผินบินต้องลม
    ขอความเย็นแห่งสายฝนชโลมพัด	คลายวิบัติปัดรำคาญทุกแห่งหน
จงเดินหน้าท้าโลกใหม่ได้ยินยล	ให้รู้ว่าเราก็คนบนโลกา
    การเดินทางแม้เหนื่อยแสนเมื่อยนัก	มิอาจพักใจให้ใครรักษา
จงรำลึกนึกถึงเพื่อนเตือนอุรา	แด่สหายดังสัจจาทุกคราเอย				
comments powered by Disqus
  • แกงเขียวหวาน

    21 กุมภาพันธ์ 2554 17:48 น. - comment id 1185524

    จากปีหนึ่งถึงสี่ที่เรียนนั้น
    ความผูกพันฉันเพื่อนยากเลือนหาย
    จำใจจากพรากกันนั้นเพียงกาย
    ยังรำพึงถึงสหายมิคลายคลอน
    
    หลังเรียนจบจากไกลหลายปีผ่าน
    ความสุขสรรค์วันวารกาลครั้งก่อน
    ด้วยหน้าที่ต้องทำจำจากจร
    อยากจะย้อนคืนวันนั้นกลับมา .....1.gif
  • เอื้องผึ้ง จันท์ผา

    22 กุมภาพันธ์ 2554 13:46 น. - comment id 1185626

    อยากจะย้อนวันนั้นกลับมาใหม่
    ก็คงได้แค่คิดนิมิตหา
    ไม่อาจย้อนคืนได้ด้วยเวลา
    แต่ยังคงอาลัยหามิเสื่อมคลาย
    
    หากจะย้อนคงได้เพียงความคิด
    และดวงจิตจดจ้องผองสหาย
    สนิทซึ้งตรึงอยู่คู่ดวงใจ
    ตลอดปีตลอดไปไม่คลายคลอน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน