...เฝ้าเรียงร้อยถ้อยถ้วนสำนวนรัก จะอีกสักกี่บทไม่ทดท้อ เพียงเพื่อน้องนงเยาว์ที่เฝ้ารอ จะมาต่อสัมพันธ์กระสันจินต์ เฝ้าขีดเขียนถ้อยคำลำนำจิต เนรมิตบทกลอนอาวรณ์ถวิล ส่งไปตามเวปไซด์ให้ยลยิน หลายหลายชิ้นเผื่อเธอจะเผลอใจ ดั่งน้ำหยดลงหินไม่สิ้นขาด ก็ยังอาจกร่อนหินจนบิ่นได้ หากยังมีคอมฯอยู่เคียงคู่กาย จะขอร่ายบทกลอนมาอ้อนจันทร์ มือมันไปตามจิตที่คิดถึง อักษรหนึ่งกดไปด้วยใฝ่ฝัน ส่งบทกลอนลงบอร์ดพรอดรำพัน หวังจะมีสักวันฝันเป็นจริง
20 กุมภาพันธ์ 2554 14:46 น. - comment id 1161260
หวัดดีครับคุณสกาย ก็คงจะต้องเขียนไปเรื่อยๆแหละครับดีที่สุดแล้วเท่าที่ทำได้
20 กุมภาพันธ์ 2554 13:42 น. - comment id 1161362
โถ...แต่งกลอนอ้อนใครใจฉงน เห็นร้อนรนวนเวียนเขียนถึงเขา นั่งขีดเขียนเพียรส่งถึงนงเยาว์ คงรักเขาเฝ้ารอต่อสัมพันธ์.......
19 กุมภาพันธ์ 2554 16:39 น. - comment id 1185354
เฝ้าอ่านกลอนที่เธอเพ้อถึงเขา เราหม่นเศร้าหวั่นไหวใจถวิล อ่านสารรักบางครา..น้ำตาริน เผลอไปอิน..ยามเขาเย้าหยอกกัน เธอเป็นหนุ่มสุพรรณฝันถึงสาว น้องหน้าขาวห่างไกลเธอใฝ่ฝัน เราเป็นแค่หางเครื่องเมืองมะกัน จะรำพันไปไย..เธอไม่แคร์... แสม.....
19 กุมภาพันธ์ 2554 16:58 น. - comment id 1185374
โอ้หทัยคะนึงมิเคยจะคลาย มิเคยจะแคลงจะแหนงจะหน่าย ณนงคราญ แม้นสดับทำนองจะลองวิจารณ์ ผิว่ามิโดนอุราลำคาญ อภัยที ฤากระอักกระอวลสำนวนวจี ตะกุกตะกักมิเข้าวิธี มิน่าสน แล้วจะเปลี่ยนวิธีเสนอยุบล ประพันธ์ประดับประทับกมล ตลอดไป เพียงจะกล่อมมโนวิลาศวิไล ประจงลิขิตสะกิดหทัย ประดิษฐ์คำ โอ้อุราระบมระทมระกำ จะเชื่องจะซึมพะงึมพะงำ วจีจน ขอบคุณแซม ผมเกือบลืมบทนี้ไปแล้วกลับมาต่อได้อีกนิด
19 กุมภาพันธ์ 2554 17:15 น. - comment id 1185390
อ้าว..แล้วคนที่พี่กบเขียนให้..เค้าจะกลับมาอ่านรึเปล่าล่ะคะ.... หรือเมลล์ไปบอกแล้ว..หุ..หุ.. แสม
19 กุมภาพันธ์ 2554 18:19 น. - comment id 1185393
ความลับนะจ๊ะ ผมอาจเขียนสนุกๆก็ได้ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ
19 กุมภาพันธ์ 2554 23:27 น. - comment id 1185423
อย่ายอมแพ้สิตังเม ไหนว่าเหนียวหนึบไง
21 กุมภาพันธ์ 2554 03:52 น. - comment id 1185467
กลัวจะทำให้คนฟันหลุดออกมาเพราะความเหนียวหนึบ... แล้วจะร้องว่า...เหงือกจ๋า..ฟันลาก่อน... ตังเม
21 กุมภาพันธ์ 2554 13:56 น. - comment id 1185512
น่ากลัวจริงๆเลย ผมไม่มีฟันหรอกหักไปหมดแระ กินตังเมมากไปหน่อยครับ