กลางโลกฝันอันพริ้งพรายประกายผุด มีดวงใจใสพิสุทธิ์แห่งอักษร จินตนาของแผ่นฟ้าเอื้ออาทร ต่างอาภรณ์คลี่ผืนพรมคลุมห่มใจ เก็บพวงร้อยช่ออักษรก่อกลอนวาด ด้วยใจอันใสสะอาดซึ้งผ่องใส ลอยข้ามผ่านทุกความลวงด้วยห่วงใย ใช้ความซื่อถืออภัยเป็นกำลัง ไม่มีตัวเอกตัวรองหรือตัวร้าย แสงแห่งมิตรคงพริ้งพรายส่องความหวัง ยังโลกสวนแห่งกวีที่จีรัง ไร้สิ่งใดมาบดบัง...ความฝันเรา
19 กุมภาพันธ์ 2554 16:42 น. - comment id 1185357
.............. และในโลกแห่งกวีมีความฝัน วาดจำนรรจ์ถักเส้นสายเพื่อคลายเหงา ร้อยกลอนกานท์ผ่านเวิ้งฟ้ามาบรรเทา ปลอบคนเศร้าด้วยทำนองของบทเพลง...... มะขิ่น
19 กุมภาพันธ์ 2554 17:35 น. - comment id 1185392
กวีย่อมมีฝัน ชอบคำนี้จริงๆเลย ทักทายครับคุณกระบี่ใบไม้
21 กุมภาพันธ์ 2554 11:14 น. - comment id 1185495
มาฝึกอ่านฝึกเขียนได้เรียนรู้ พบเห็นงานบรมครูที่กาจเก่ง ฝันกวีมีหัวใจใช้บรรเลง คิดเอาเองเขียนเองไม่เกรงกลัว ก็เลยมาต่อจากคุณมะขิ่นมั่ง
21 กุมภาพันธ์ 2554 12:39 น. - comment id 1185506
........... มาอ่านงานฝันกวีที่พราวเพริศ แสนบรรเจิดด้วยพิสุทธิ์แห่งอักษร วาดถ้อยคำอักษราภาษากลอน ดั่งคำพรใสสด...งดงามจริง งดงามจริงๆจ้า .................