ประตูบานเดิมถูกเปิดออกอีกครั้ง ฉันเข้ามาอยู่เพียงลำพังในห้องสีครีมห้องเก่า เปิดเพลงช้าๆฟังไปเบาๆ ปล่อยอารมณ์เหงาให้ลอยไปกับสายลมที่พัดเป่าผ่านเข้ามา นั่งอยู่ในมุมมืดของห้อง น้ำตามันเริ่มไหลนองเพราะเหว่ว้า ยกแขนเสื้อขึ้นมาซับน้ำตา แล้วล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า ปวดหัวใจ น้ำตายังคงรินไหลไม่ขาดสาย กอดตัวเองด้วยความเดียวดายเพ้อไหว คิดถึงอ้อมกอดของคนดีที่เคยให้อุ่นไอ คิดถึงรอยจูบพริ้วไหวที่เธอเคยให้กันทุกที เสียงเพลงที่เปิดไว้จบลง เหลือเพียงเสียงสะอื้นของหัวใจที่ยังคงรานรนอยู่ตรงนี้ สายฝนเริ่มตกพรำนอกหน้าต่าง ความอ้างว้างมันเริ่มทบทวี สายลมพัดไหวจนแสงเทียนที่จุดไว้ริบหรี่ ดับลง ลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาสะอื้นไห้ ทรมานกับการคิดถึงคนไกลจนลุ่มหลง เจ็บปวดที่สุดท้ายเรื่องราวมากมายต้องจบลง ความรัก เหลือค่าเพียงเศษผง อีกไม่นานก็คง ปลิวจากไป
.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. 17 เม.ย. 2545 13:55 น. - ID 13928 
547
2
0
17 เมษายน 2545 14:06 น. - comment id 45763
เพราะจัง เอาอีก
17 เมษายน 2545 15:41 น. - comment id 45787
ว้าว.....
17 เมษายน 2545 22:50 น. - comment id 45866
เศร้าจังเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
