. ทุกรูปการผ่านย้ำอยู่ซ้ำซาก แลไปทุกฝั่งฟากก็เหมือนเก่า แต่ละเหตุแต่ละผลของคนเรา แบกหนักเบาเช้าค่ำอยู่ร่ำไป..... ผ่านวันนี้เพื่อไปปรุง วันพรุ่งนี้ ลืมตาตื่นอีกทีไม่ไปไหน ทุกปัญหาเก่าเก่ารอเข้าใจ แต่ละวันแต่ละนัย อยู่เช่นนั้น...... นับคืนวันเพี้ยนบ้า ชะตากรรม เราครอบงำบำเรอความเพ้อฝัน พรุ่งนี้ยังเหมือนเก่าไม่เท่าทัน ให้ชีวิตสารพัน การดิ้นรน..... หวังเพียงหวัง ดังใจไม่สิ้นจบ สรรพสิ่งเร้ารบหลากแห่งหน อ่อนไหวทุกข์สุขยากลำบากทน การณ์ชีวิตเปื้อนปน วันเดือนปี...... สารพัดรูปแบบความแคบกว้าง วาดเหลื่อมล้ำอำพรางหว่างวิถี สืบแต่ละช่วงชีวาล่วงนาที วนเปลี่ยนเริ่มเดิมมี อยู่ที่เดิม....... จึงเรายังเป็นเราอยู่เช้าค่ำ กี่รอยย่างเราย่ำมาแต่เริ่ม ครุ่นอยู่แต่สิ่งพร่องที่ต้องเติม สุขปลอบใจเหิมเกริมวันเวลา.... ดังสิ้นไร้จุดหมายปลายทางแท้ ชีวิตแค่ผกผันตามตัณหา วนว่ายอยู่กับโลก โชคชะตา สุดแต่ใจจะนำพา หรือผ่านพ้น ........................................... โดยคำ ลานเทวา . .
15 กุมภาพันธ์ 2554 13:22 น. - comment id 1184916
........... ปลงแล้วหรือคุณ คนลานเทวา ...................
15 กุมภาพันธ์ 2554 12:47 น. - comment id 1184941
.................. ! อนิจจังอนิจจา
15 กุมภาพันธ์ 2554 13:35 น. - comment id 1184956
ปลง !
15 กุมภาพันธ์ 2554 13:40 น. - comment id 1184960
15 กุมภาพันธ์ 2554 13:45 น. - comment id 1184961
เริ่มต้นก็ร้ายถึงเพียงนี้ วันเวลานาทีหรือที่หวัง ภายในใจเร้ารุกทุกข์ประดัง เจ็บรองรังสุดท้ายถึงปลายทาง
15 กุมภาพันธ์ 2554 16:43 น. - comment id 1184981
15 กุมภาพันธ์ 2554 16:45 น. - comment id 1184984
เมื่อไม่อยากลากทนวนวงเก่า ไม่อยากเนาเนื่องนำกรรมสนอง ต้องพาตนพ้นภัยที่ใจครอง หลุดครรลองปลดปลงจากวงเวียน ... อิอิ