อัลมิตรา 4 ก.พ. 2554 17:01 น. - ID 139077 
2515
8
0
4 กุมภาพันธ์ 2554 17:42 น. - comment id 1181031
คุณอัลมิตรา ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ... ณ วันนี้ บุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง ก็ป่วยด้วยโรคนี้ แต่กำลังใจอันยิ่งใหญ่ของท่านเอง ทำให้ท่านอยู่อย่างมีความสุข ขอเป็นกำลังใจให้...มีกำลังใจในหัวใจเสมอนะคะ...
5 กุมภาพันธ์ 2554 20:46 น. - comment id 1181434
พี่ก็เริ่มใกล้บ้า..กับสิ่งใกล้ตัวและไกลตัวที่แทรกมาเป็นเงากั้นกลางแล้วล่ะ...สองพี่น้องสภาวะใกล้เคียงกัน
5 กุมภาพันธ์ 2554 23:10 น. - comment id 1181646
กอดโตๆ มาถึงรึยังคะ....
ไม่เป็นไรนะคะ..ยังมีอีกมากมายค่ะ อาการข้างเคียงของคีโมเนี่ยะ... แต่ที่ดีๆ คือ ทำให้เราเข้าใจชีวิตดีขึ้น..มองสิ่งรอบๆตัวในแง่มุมที่เราไม่เคยมองมาก่อน.. อยากทำสิ่งดีๆ เพื่อตนเองและผู้อื่นมากขึ้นด้วยค่ะ..(กล้าทำตามหัวใจ..ในขณะที่เมื่อก่อนไม่กล้า...
4 กุมภาพันธ์ 2554 18:44 น. - comment id 1183060
ขอเป็นกำลังให้นะครับ สู้ สู้ สู้ต่อไป สักวันหนึ่งเราต้องชนะ...เนาะ
4 กุมภาพันธ์ 2554 19:34 น. - comment id 1183065
แข็งแรงไวไวนะ เบาใจที่คุณอาการดีขึ้น ไม่ช้านนานคงหายดีแล้ว
4 กุมภาพันธ์ 2554 20:07 น. - comment id 1183068
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2554 20:24 น. - comment id 1183074
อืม..ไม่ลองก็ไม่รู้จริงๆเนอะ
4 กุมภาพันธ์ 2554 21:42 น. - comment id 1183083
เจ็บกายพอทนได้เนาะ
5 กุมภาพันธ์ 2554 13:03 น. - comment id 1183110
ไม่เอาน่าอย่าคิดมาก
5 กุมภาพันธ์ 2554 00:03 น. - comment id 1183117
ในยามนี้มีตนที่ยลอยู่ นั่งนอนดูคำกลอนอักษรศิลป์ ปล่อยจิตตามความหมายสายทางจินต์ ยามยลยินรับรู้เล่าสู่กัน ... ดีครับ
5 กุมภาพันธ์ 2554 09:56 น. - comment id 1183148
สวัสดี....คุณอัลมิตรา พยายาม ค่อยๆดึงจิตที่กำลังฟุ้งให้สงบนะ มันอาจจะยาก แต่ลองพยายามทำบ่อยๆ เมื่อจิตนิ่งแล้ว ให้พิจารณาถึงไตรลักษณ์ นะ ไม่ว่าจะเป็นรูปธรรม ...นามธรรม เมื่อพิจารณาเห็นตามความเป็นจริงของไตรลักษณ์แล้ว ก็จะเกิดการปล่อยวาง พยายามนะ ขอธรรมโอสท จงรักษาท่าน
5 กุมภาพันธ์ 2554 13:35 น. - comment id 1183178
อยากจะรู้ความรู้สึกที่ที่ลึกล้ำ อยากเอ่ยคำเล่าไปเมื่อไกลห่าง ทำยังไงกับข้างถนัดที่ยังว่าง ใช้งานอื่นไปพลางชำนาญ ช่วยเช็ดถูปัดกวาดล้างชามข้าว เปิดดูข่าวโทรศัพท์ถึงชาวบ้าน หรือเกาหลังเกาแข้งแบ่งหลายงาน ไม่เกียจคร้านหยุดนิ่งจริงนะเธอ.. อิอิ ไม่รู้จะเล่าอะไรแค่นี้พอ ขำ ๆ
5 กุมภาพันธ์ 2554 17:30 น. - comment id 1183188
สบาย ๆ รู้จิต ตามจิต รู้แจ้ง... ทำยาก แต่ลองทำได้ผลดีนะ
6 กุมภาพันธ์ 2554 10:27 น. - comment id 1183197
เรื่องหัวใจมันยากลำบากนัก ยิ่งเรื่องรักเรื่องใคร่บางใครปลื้ม ก้อจำไว้ทำไมไยต้องลืม ให้ดูดดื่มความจำที่ทำมา ในยามนี้แม้ทุกข์ต้องปลุกปลอบ สิ่งใดชอบทำให้ใจโหยหา อย่างคิดมากเลยนะอัลมิตรา คิดเสียว่าเป็นยารักษาตัว... อิ อิ อิ อ่านแล้วไม่เก็ต อ่ะ เลยตอบแบบไม่เก็ต แต่อยาก เม้นท์ อ่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2554 20:13 น. - comment id 1183211
คุณกิตติกานต์ .. ป่วยกายปล่อยให้หมอรักษาไปค่ะ ป่วยใจ ก็คงเหลือแต่ตัวเองเท่านั้นที่ต้องรักษาตัวเองค่ะ คุณอรุโณทัย .. พุธนี้ก็จะต้องคีโมอีกแล้ว สู้ต่อไป ทาเคชิ คุณแทนคุณแทนไท .. ยังต่อล้อต่อเถียงได้อีกนานเน้อ ถึงแม้จะต้องมาเข้าฝันก็เหอะ คุณไหมแก้วสีฟ้าคราม .. ขอบคุณค่ะ :) คุณเทียนหยด .. เป็นประสบการณ์ที่ไม่รู้ลืมเลย คุณโคลอน .. ใช่แล้ว เจ็บกายน่ะ จิ๊บ ๆ คุณดาวศรัทธา .. ได้ระบายขยายความยามบอกเล่า คล้ายปลดเศร้านิดหน่อยพลอยสดใส อันเจ็บป่วยด้วยเรื่องของโรคภัย ยังห่างไกลกว่าที่จิตโดนพิษรัก .. เนอะ คุณผู้ใฝ่ธรรม .. ขอบคุณสำหรับธรรมโอสถค่ะ วันนี้ก็มีผู้ป่วยมะเร็งคนหนึ่งที่ได้รู้จักกันตอนไปรักษาตัว โทรมา ร้องไห้ใหญ่เลย จากการรับคีโมทำให้เธอคนนั้นได้รับผลข้างเคียงอย่างมาก จนบอกว่า "ไม่ไหวแล้ว" อัลมิตราทำได้แต่เพียงปลอบใจ ให้คำปรึกษา บอกเล่าเท่าที่อัลมิตรามีความรู้มา นอกจากนั้น อัลมิตราก็คงต้องปลอบใจให้ตัวเองสู้ ๆ ด้วยเช่นกันค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. เคยฟังเพลงพี่แจ้ป่ะ " เมื่อรู้สึกตัวก็สายเสียแล้วววว " คุณฤกษ์ .. เมาการเมืองหรือเปล่า ? เขียนกลอนอ่านไม่เข้าใจเลยอ่ะ หรือว่า อัลมิตราจะเมาสารเคมีกันนะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ค่ะ ขอบคุณที่แนะทำ ก็ทำตามอยู่นะ พี่สาว .. เฮ้อ ! .. เข้าใจพี่สาวเป็นอย่างดีเลย สงสัยจังว่าเรื่องแบบนี้มันเกลื่อนทั่วไปได้ไงกันนะ คุณแซม .. เมื่อวานนี้ไปเมืองเพชรมาค่ะ ไปทอดไข่เจียวที่โรงทาน ตั้งแต่เช้าจนเกือบค่ำ ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอะไรนะ แต่ตอนกลางคืนหลับเป็นศพเลย 555 วันนี้ก็ตื่นสายมาก ขากลับดีกีตาร์ฮาเฮร้องเพลงกันในรถ มีมุขตลกด้วยนะ อัลมิตราคุยกับเพื่อนว่า "เฮ้ย ไว้วันหลังเราไปเปิดหมวกเล่นดนตรีหาเงินมาทำบุญช่วยวัดกันดีกว่า" เพื่อนก็ตอบทันควันว่า " ผมว่าคุณอิมไม่น่าจะเปิดหมวกเล่นดนตรีนะ" " งง อ่ะ ทำไมเหรอ " .... " คือผมคิดว่า คุณอิมน่าจะเปิดหมวกแล้วบิณฑบาต อ่ะ" .. ฮา ฟังแล้วเจ็บอ่ะ ขำก็ขำ อีกสองวันจะคีโมอีกแล้ว คราวนี้มีถุงเจลเตรียมพร้อมโปะหากเจ็บแขนอีก ส่วนเรื่องผมนี่ ไม่รู้อีกกี่นานเนอะ ถึงจะงอก .. แถมตอนนี้ไม่รู้ว่ามันร่วงอีกหรือเปล่า ดูไม่ออก เวลาเอามือลูบ ๆ ถ้าสวนแนวผมจะเจ็บหนังหัวจิ๊ด ๆ ตอนนี้ขนคิ้วบางมาก ขนตายังอยู่ (ไม่รู้ครบไหม) ช่วงหนึ่งของชีวิต .. ช่างเป็นอะไรที่สุดยอดซะจริง ๆ เชียวค่ะ .. กอดโต ๆ เนี่ย จะไม่คืนนะ นายพระจันทร์ .. คืองี้ พอดีมีคนเขียนเมล์มาถามว่า ให้ลองทบทวนดูว่าป่วยคราวนี้ได้อะไรบ้าง ก็ตอบไปว่า ได้แผล ได้รู้รสชาติชีวิต ได้ค้นพบความจริงบางอย่าง ได้เพื่อนใหม่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ได้รับความห่วงใยจากหลาย ๆ คน .. เห็นมั๊ย นายพระจันทร์ สิ่งที่ได้มา ได้หลายอย่างทีเดียว แต่สำหรับสิ่งที่สูญเสียไป นอกจากส่วนหนึ่งของร่างกายแล้ว มันก็น่าขำนะ เพราะมันลึกลงไปในแผล คงมีแต่ตัวเองที่รู้น่ะ .. ว่านั่นคืออะไร ได้มาหลายอย่าง สูญเสียหนึ่งอย่าง สมการที่ไม่คุ้มเลย
7 กุมภาพันธ์ 2554 00:44 น. - comment id 1183832
เก่งจัง..ไปทำโรงทานได้อีก.. เหนื่อยมากไหมคะ...
กอดโตๆ แซมไม่เอาคืนหรอก.. แซมไม่ใช่ Indian Giver นี่นา.. แต่แซมจะบอกว่า ถ้าหายดีแล้ว ก็ให้คนอื่นๆ ต่อไปนะคะ...
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ.. รัก และปรารถนาดีจากแซม นางฟ้าผู้น้อง
7 กุมภาพันธ์ 2554 00:46 น. - comment id 1183833
อุ๊บซ..ซ..ซ.. กดผิด ไม่ร้องไห้หรอก
7 กุมภาพันธ์ 2554 12:54 น. - comment id 1183854
ได้ทำอะไรๆบ้าง ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรนะคะชอบความแข็งแรงของจิตใจคุณอิม
7 กุมภาพันธ์ 2554 14:59 น. - comment id 1183883
ช่วงนี้ วุ่นวาย เรื่องงานพอสมควร กำลังเริ่มกระตุ้นยอดขายตามนายสั่งค่ะ อาจไม่สะดวก คุยเอ็มสักเท่าไหร่นะคะ แต่รับทราบทุกข้อความที่คุยฝากเพื่อนไว้ จะบอกบุญต่อๆนะคะ แต่ปีนี้ยังไม่รับปากค่ะ ว่าไหวมั้ย แงๆๆๆๆ
7 กุมภาพันธ์ 2554 20:29 น. - comment id 1183901
คุณแซม .. ก็ตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนไปสร้างฝายชะลอน้ำแล้วล่ะ ตอนนี้หลวงพ่อให้กระปุกออมสินมาหยอดเงินทำบุญวันละนิดวันละหน่อย พอรวบรวมได้ก็เอาไปบริจาคที่วัดสมทบงานฝังลูกนิมิต กับพรรคพวกก็ตกลงกันไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะออกร้านทำโรงทานกัน ถึงป่วยไปคนหนึ่ง แต่งานที่วางแผนไว้ก็จะต้องดำเนินการต่อไปจนได้ ก็ยังดีนะ ที่รับหน้าที่ไม่หนักหนาอะไร ยืนทอดไข่เจียวเกือบ 7 ชั่วโมง อร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้อ่ะ .. 555 มือใหม่หัดทอด แต่คนเข้าแถวรอคิวอื้อเลยนะ ขอบอก เคยดูหนังเรื่อง The Lion King มั๊ย มีเพลงหนึ่งชื่อว่า "Circle of Life" ซึ่งเป็นเพลงเปิดฉากหลังจากเจ้าสิงโตน้อยลืมตาดูโลก บทเพลงที่ขึ้นต้นว่า .. From the day we arrive on the planet And blinking, step into the sun There's more to be seen than can ever be seen More to do than can ever be done ที่จริงแล้ว ในบทเพลงนี้มีหลายท่อนประโยคที่กินใจมาก In the circle of life It's the wheel of fortune It's the leap of faith It's the band of hope Till we find our place On the path unwinding In the circle, the circle of life โลกนี้ยังมีสิ่งอื่น ๆ ที่อยากทำ ในที่ทำนั้นอาจดูเล็กน้อย ทว่ายิ่งใหญ่สำหรับบางคนค่ะ คุณจอบอ .. อัลมิตราก็อยากจะผ่านช่วงนี้ไปเร็ว ๆ เหมือนกัน จึงได้หานั่นนี่ทำ เพื่อที่จะได้ไม่ฝังตัวกับความเจ็บปวดค่ะ คุณแก้วประภัสสร .. เช่นกัน ตอนนี้ก็วุ่นวายแทบจะเรียกว่าเกินพิกัดด้วยซ้ำ ในหลาย ๆ อย่างที่ดูเหมือนว่า เพื่อนร่วมงานก็ถูกกดดัน จนเพื่อนเครียดกันทั่วหน้า และทำให้อัลมิตรารู้สึกว่าอยากลงแรงให้มากกว่านี้ คิดว่าหลังจากสัปดาห์นี้คงทุ่มเทเต็มที่ สำหรับเรื่องงานบุญ ตอนนี้ยอดที่วัดได้น่าจะอยู่ที่สี่ล้านขึ้นไปแล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าพอใช้หนี้ไหม อัลมิตราคุยกับเพื่อน ๆ แล้วว่า ถ้าไงคงจะต้องช่วยเหลือทางวัดต่อไป ต้องดูโอกาสเหมาะ ๆ ค่ะ :) ขอบคุณนะ
8 กุมภาพันธ์ 2554 22:34 น. - comment id 1184085
ดีจร้า...อาคุงอิม... ไม่ป่วย...ก็เขียนได้จร้า... ด้วยเหตุผล ตาม วลีทิ้งท้าย...ข้างบนง่ะ ชอบนะน่ะ...อิอิ.. สู้ๆ..ทาเคชิ...
9 กุมภาพันธ์ 2554 21:41 น. - comment id 1184229
ข้อความฝากถึง : แต่อะไรจะดีที่สุดเท่ากับวันเวลาทุก ๆ นาที ที่มีเธอเคียงข้างกันต่อจากนี้ คุณกีรติ แค่อ่านก็หวิวใจแล้วสินะ 555
10 กุมภาพันธ์ 2554 03:01 น. - comment id 1184308
สงสัยจะเมาจริง อย่างชำนาญ พิมพ์ตก อย่างไปตัวหนึ่ง นอกนั้นถูกตามที่อย่างเขียนทั้งหมด คงเข้าใจยาก อารมณ์ขันอันล้ำลึกเวลาเมา ต้องข้ามไปสี่ห้าซ่อตถ้าเข้าใจแล้วก็อย่าไปหลงโกรธซะล่ะ บอกแล้วว่าอยากให้หัวเราะบ้าง ลุกขึ้นมาเป็นห่วงตอนตีสามน่ะ ไม่ใช่ลุกขึ้นมาร๊อก เพิ่งกลับน่ะ อิอิ
10 กุมภาพันธ์ 2554 22:14 น. - comment id 1184517
กลับบ้านตีสาม สงสัยไปเที่ยวผับ คลำสาวเสริฟ ส่องนักร้อง ทำนองนั้นจิ เราคีโมครบเคสแล้วล่ะ ทีนี้ตามถนัดได้เลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
