ถึงแม้จะปิดหูปิดตาแค่ไหน หัวใจกลับร่ำร้องไปอย่างนั้น ได้แต่คิดถึงห่วงใยทุกวัน ไม่รู้เพราะอะไรกันต้องใส่ใจ พยายามที่จะไม่แคร์ไม่มอง แต่ใจกลับจดจ้องไม่ไปไหน ไม่อยากหาคำตอบว่าเพราะอะไร ที่ทำให้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม หัวใจฉันที่เคยทัดทานสิ่งต่างๆ ไม่ต้องการให้ที่ว่างมีใครเพิ่ม เจ็บพอแล้วกับการเฝ้าแต่งเติม เหมือนวันนั้นที่คิดเริ่มต้นรักใคร แต่วันนี้เมื่อได้ใกล้ชิดเธอ ความเป็นจริงที่ค้นเจอกับไม่ใช่ เธอคือคนๆหนึ่งที่เข้าใจ และคอยดูแลห่วงใยตลอดมา หากเธอยังคงเป็นเธอแบบนี้ ทุกวินาทีฉันอยากให้รู้ว่า ความรู้สึกที่เธอคอยรักษา จะตอบแทนเธอทุกเวลาจากนี้ไป
17 เมษายน 2545 02:34 น. - comment id 45710
ใจให้ใจเข้าใจจะไม่เจ็บ ไม่หนาวเหน็บเดียวดายลบขื่นขม ใจเติมใจด้วยรักเดียวไม่ตรอมตรม ใจระทมเพราะ..หลายใจ..ไม่มั่นคง! ด้วยคิดถึงและรักค่ะ
17 เมษายน 2545 08:14 น. - comment id 45727
ชอบจัง Happy Ending
17 เมษายน 2545 15:38 น. - comment id 45785
แพ้ให้แก่รักแล้ว พี่โคลอน อิ อิ
17 เมษายน 2545 16:23 น. - comment id 45794
เป็นกลอนที่น่ารักมากครับ^^
17 เมษายน 2545 21:34 น. - comment id 45812
กลอนน่ารักจังเลยค่ะ ^O^
17 เมษายน 2545 23:17 น. - comment id 45881
ปิดหูทำไมหนา ิปิดตาทำไมเล่า เรารัก..ก็ใจเรา เชื่อพี่นะจ๊ะโคลอน
18 เมษายน 2545 02:40 น. - comment id 45910
ถ้ามีอย่างนี้ ก็อยากแพ้ใจเหมือนกันจ้ะ...อิอิ
18 เมษายน 2545 11:10 น. - comment id 45975
เข้มแข็งหน่อยสิจ๊ะ น้องฝน *^___^*