ห้วงแห่งรัก

ห้วงแห่งรัก
ตะวันรอนลาลับระงับโศก
เปรียบดังโยกชีวันสุดฝันผวา
โลมฟ้าหม่นหมองคล้ำย้ำอุรา
หลงเสน่หาผ่านจิตสูญคิดปอง
สู่วันหนึ่งมาหวังครั้งเก่าก่อน
สิ่งยอกย้อนรำพึงใฝ่ถึงสนอง
เคยอ้อนไว้หวังฟ้าจะมาครอง
แห่งเรืองรองหรุบหรู่ผู้มอบใจ
อันสิ่งซึ้งตรึงห้วงช่วงรับขวัญ
ผ่านล้วนวันอวลอบมิพบไสว
รำพึงถึงสายสมรอ่อนล้าไกล
อ้อนฝากไว้ทรวงนี้ซิบอบบาง
ปานสุรีย์แสงทองลอยล่องลับ
มิอาจกลับร่วมเรียงหวังเคียงข้าง
หวานสิ่งเก่าสู้เยือนเฉือนเจือจาง
เปลี่ยวอ้างว้างแสงสุรีย์ที่ลาโรย
งามระยับท้องฟ้าดาราพลิ้ว
ผ่านละลิ่วลอยลับนับบ่มโหย
ดุจที่เฝ้าหวังเคียงเยี่ยงลมโชย
เมฆฝนโปรยละอองต้องลาจร
สนธยาครวญคร่ำย้ำสิ่งพราก
ส่งฤทัยจากเรืองรองดุจต้องศร
เหลือแต่เพียงหัวใจใคร่อาวรณ์
แสนยอกย้อนสิ้นทางสร้างชีวี
หลงสิ่งซากรักเก่ายากเฝ้าหา
สิ้นวาสนาพิลาปฉาบแสงสี
สุริยันต์เลือนลับกลับราตรี
ที่แห่งนี้แผลเก่าสุดเศร้าใจ.
กรกต.