ดอกไม้ที่ถูกเหยียบจนบี้แบน (กลอนเปล่า)
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ดอกไม้ดอกหนึ่ง หล่นอยู่บนลานนี้ ..บี้แบน
คนเหยียบ ช่างไม่เห็นความสำคัญของดอกไม้
อย่างใดเลย...
...
ดอกไม้ กว่าจะเป็นดอกไม้ได้
เสียเวลามากมาย, เสียดายวัตถุดิบ ปรุง
เสียความตั้งใจ, เสียแรงทุ่มเทไป
เสียดายธรรมชาติ ธรรมชาติแห่งปรากฏการณ์
...
เสียดายสายตา..
การรับรู้ถึงความสวยงามของผู้เหยียบ
ที่เหยียบลงบนความสวยงามได้
มิหนำซ้ำย่ำเหยียบย่ำยีจนบี้แบน
...
แต่ก็เถอะนะ
.. ความเสียดายในดอกไม้หนึ่งดอก
ของสายตาใครๆ หลายร้อยสาย
ช่างสวยงามได้ไม่แพ้ ..ดอกไม้
เบ่งบานตระการทั่วลานกว้าง
สายตาที่เห็นสวย.. เสียดายดอกไม้
เศร้าสร้อย ..แต่ ..แสนสวย