ถอดอาภรณ์ทรงเครื่องสุดเฟื่องฟุ้ง เพียงผดุงอินทรีย์ที่ห่วงหา ถอดหัวโขนค่อนหนักคลุมพักตรา เผยดวงหน้าน้อมรับกับตะวัน ขอแสงแห่งทิวากรขจรแจ่ม ไล้โลมแก้มกานต์เจ้าเคล้าสุขสันต์ ดั่งสัมผัสรัศมีธีรธรรม์ ปลุกแจ่มจันทร์มิ่งมิตรจากนิทรา พิศดูเถิด ! ความงามยามเปลือยเปล่า อันคนเขลาหวาดหวั่นสั่นผวา แท้เพียงความพิลาสดารดาษดา ปราศมายาซุกซ่อนกร่อนชีวัน เมื่อดวงจิตจอมเจ้ากลายเปล่าว่าง ลิ้นนุชนางอาจอ้างทางสวรรค์ การงานกิจพิสดารสานสืบธรรม์ กายเจ้านั้นเปลี่ยนผันสุดพรรณา สดับเถิด ! ถ้อยธรรมยิ่งล้ำลึก เหนือสำนึกสามัญหมั่นศึกษา เสียงสวรรค์บรรเลงเพลงแว่วมา ยังกัลยาหลุดพ้นจากวนเวียน
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 22:25 น. - ID 138871 
1817
1
0
21 มกราคม 2554 19:15 น. - comment id 1180991
เพราะที่สุดครับ
22 มกราคม 2554 18:00 น. - comment id 1181148
24 มกราคม 2554 09:34 น. - comment id 1181310
........... สวยทั้งภาพ ไพเราะทั้งกลอนจ้า
24 มกราคม 2554 11:35 น. - comment id 1181339
เพราะค่ะ
27 มกราคม 2554 20:51 น. - comment id 1181989
ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
