ฝึกเขียนงานมากมาย.. รู้ความหมายจึ่งร่ายกลอน ทุกบทและทุกตอน เหมือนยังอ่อนดุจเยาว์วัย ถ้อยคำเกริ่น.. บางครั้งเพลินเหมือนเที่ยวไพร บางครั้งทำหวั่นไหว เพราะหัวใจไม่เย็นชา บทกวีแห่งชีวิต.. บ้างอุทิศวันเวลา โถมหลั่งดั่งน้ำตา พรั่งพรูซ่อนในกลอนกานท์ แต่งเติมโลก.. บ้างดอกโศกกำลังบาน เจือถ้อยร้อยโวหาร เกินสลดปลดอารมณ์ สีสันสวย.. รินระรวยลดรสขม ตามแต่ความนิยม พอหายหนาวกับคราวล้า เถอะมวลมิตร.. จงใช้จิตเปลื้องปัญหา จากสมองแลสองตา นั่นคือผู้หยั่งรู้ตน แก้วประภัสสร ภาพจากเน๊ตค่ะ
แก้วประภัสสร 19 ม.ค. 2554 11:22 น. - ID 138829 
1477
36
0
19 มกราคม 2554 11:26 น. - comment id 1180282
ไร้กรอบ กับนอกกรอบ คล้ายกันไหม อิอิอิ ทอดให้กรอบ ย่อมอร่อยจ้า..
19 มกราคม 2554 12:18 น. - comment id 1180287
ชอบกรอบๆค่ะ หย่อย
19 มกราคม 2554 12:27 น. - comment id 1180294
โรงเรียนนี้รับขี้เมาด้วยป่าวพี่ จาได้มาสมัคร..
19 มกราคม 2554 12:31 น. - comment id 1180295
มีกรอบมาขายยยยย..
19 มกราคม 2554 12:38 น. - comment id 1180299
หวัดเอจร้า...อาคุงแก้มแบ๊ว... ศิลปะเป็นฉันท์ใด... บทกวีก็เป็นฉันท์นั้น... ผิดเพียงแต่...จะกลั่นกรองกันมากน้อยขนาดไหนจร้า... แจมด้วยจร้า... ร้อยโยงจรรโลงกล้ำ.... เรียงร้อยคำนำจดขาน กรองกฎกลั่นกลอนกานท์... สลักสมรมย์ฤดี นำบทคำจดกล่าว.... หลากเรื่องราวพราวสุขี นำใจย้ำไมตรี.... กวีเบิกเกริก กมล เพียงชนม์ผจญพิษ.... เรื้อรุมติดจริตท้น ขัดข้องหมองจิตยล.... เพียงอักษรกลอนบรรเทา รักษ์โยงโลจนะ ... ลมพัดชระชอกอับเฉา กรอบกรองกลอน ผิดเดา .... ปราศเร้น...เน้นกฎใจ... ตอนแรก...นึกว่าเป็นกับดักรอบฉอง...อิอิ
19 มกราคม 2554 13:21 น. - comment id 1180314
ออกนอกกรอบบ้าง เข้ากรอบบ้างค่ะ
19 มกราคม 2554 13:46 น. - comment id 1180320
1 คุณกิ่งโศก เนาะปู่เนาะ .. กรอบได้ แต่อย่าไหม้เกรียมนะคะ มิกาไม่ชอบบ
19 มกราคม 2554 13:47 น. - comment id 1180321
2 คุณน้ำตาลหวาน ชอบโรตีกรอบค่ะคุณพิม อร่อยออกค่ะ
19 มกราคม 2554 13:56 น. - comment id 1180322
3 คุณยาแก้ปวด อ่า..โรงเรียนรับเด็กฝึกหัดเขียนค๊า.. รอปู้เหลียวนะคะ จะเปิดห้องพิเศษให้ค่ะ อิ
19 มกราคม 2554 13:56 น. - comment id 1180323
10
19 มกราคม 2554 13:58 น. - comment id 1180324
ขอกรอบนอกนุ่มในได้ป่ะแบม อิอิ
19 มกราคม 2554 13:59 น. - comment id 1180325
4 คุณเทียนหยด กรอบนอก หรือกรอบในคะคุณน้อง กรอบนอกจะแพงหน่อย กรอบในจะถูก ไม่ต้องเสียภาษีนำเข้าค๊า จิ้งงงงงงง จกกกก
19 มกราคม 2554 14:08 น. - comment id 1180328
5 คุณกีรติ ซาหวัดเซ๊ดจร้าคุงเพื่อน.. สวัสแซ๊ดเลย ล่วงหน้า อิพักนี้ไม่มีแรงบันดาลใจค่ะ เขียนอะไรก็ไม่ได้ความ เอาแบบนี้แหละ ไม่ต้องมีกรอบ กฏเกณฑ์กันมากมาย อิสระปะโคลนโยนลงน้ำ หมึกหยดคำก่อนเขียนอยากเรียนรู้ ไร้ขอบเขตไร้กฏเป็นบทชู เพียงแลดูจากใจให้ชินกัน ตะเอง เค้าไม่เคยวางกับดักซะหน่อยน๊า.. พอดีเห็นน้องหมาน่ารัก ก็เอามาลงกระทู้เล่นๆเองจร้า...
19 มกราคม 2554 14:10 น. - comment id 1180329
6 คุณเพียงพลิ้ว ที่แน่ๆ เมื่อวาน ร้องกริ๊ดดด แทบสลบเลยค่ะ เดินไปล้างเท้าริมระเบียงบ้าน เจ้าลูกจิ้งจก เดินมาพอดี ยั้งเท้าไม่ทัน แป๊ดดด หางขาดหากอยู่ในกรอบ ในที่ๆเขาควรจะอยู่ ก็คงไม่โดนพี่เหยียบหรอกเนาะ หนูไม่ล่ายตั้งใจ ๆๆ สงสารมากๆ อิ
19 มกราคม 2554 14:13 น. - comment id 1180330
11 คุณโคลอน ไว้รอไข่ใบต่อไปน๊าเพื่อนฝน จะทำให้กรอบนอกนุ่มในให้จ้า ชวดดด
19 มกราคม 2554 14:45 น. - comment id 1180336
บทกวีมีชีวิตไม่ติดกรอบ เขียนตามชอบทีใจใคร่โหยหา บทกวีที่เกิดกำเนิดมา คงล้ำค่าเฉกเช่นผู้เล่นคำ... สวัสดีจ้า แบม...
19 มกราคม 2554 15:42 น. - comment id 1180343
เพลินวานเพลินอยู่นาน เขียนเพลินอ่านจารนอกกรอบ เนื้อหาคนเขียนชอบ เขียนนอกกรอบอ่านเพลินใจ บางบทไร้สาระ มุมานะถ้อยไสว ระฆังกังวานไกล ความฝันใฝ่ย่อมฝ่าฟัน ชีวิตมีขึ้นลง กล้าทะนงความแปรผัน อาจพบความจาบัลย์ ย่อมมีวันน่านิยม เทียบคำเป็นโคมทอง จรดทำนองคล้องคำคม สืบทอดเจตจำนง ความประสงค์อักษรไทย สุขสันต์หรรษา เฮฮาบทประพันธ์
19 มกราคม 2554 15:53 น. - comment id 1180344
น่าสนใจค่ะพี่แบม ต้องไปหามาอ่านแล้วล่ะ
19 มกราคม 2554 17:27 น. - comment id 1180368
คนจ๋วย ยางงามสวย เก่งเหมือนเดิมนะคะ คิดถุงจุฟฟฟ
19 มกราคม 2554 20:36 น. - comment id 1180391
17 คุณดอกบัว ค่าความแห่งภาษา สร้างปัญญาให้ก้าวไกล ไหลรื่นดั่งน้ำใส เป้นระรอกออกผลงาน จะดีหรือจะด้อย แต่อย่างน้อยได้ประสาน สอดสมกับเนื้องาน ให้หลากหลายคล้ายดนตรี วันก่อนพี่ไปแผงหนังสือมือสองมา ได้หนังสือมาสองเล่ม เล่มหนึ่ง นามปากกา " วนาลี" ชื่อหนังสือ "ประเดี๋ยวเดียวนะหัวใจ ซื้อเพราะสะดุดกับนามปากกานี้ค่ะ อีกเลมหนึ่งหยิบมาเพราะสะดุดตาอีกแล้ว อิ คือว่า เล่มสีแดงๆ แล้วเปิดดูเก่ามากๆ ตอนหยิบไม่ได้ ดูหรอกค่ะว่าเนื้อหาเป็นอย่างไร กะว่าจะซื้อไปบริจาคให้ห้องสมุด พอถึงบ้าน กลายเป็นนวนิยายฉบับสั้น " พระจันทร์แดง " เลยถือฌอกาสอ่านย้อนความ คนแต่ง ชูวงศ์ ฉายะจินดา ค่ะ สุขภาพน้องเป็นยังไงบ้างคะ ดูแลตัวเองด้วยนะ เป็นห่วงค่ะ
19 มกราคม 2554 20:38 น. - comment id 1180392
18 คุณครูกระดาษทราย น้องทรายคะ อย่าเข้าใจผิดค่ะ ภาพที่พี่ลง บังเอิญไปหาในเน๊ตเจอเท่านั้นเองนะคะ อิ แฮ่ะๆ สบายดีนะคะ หายไปนานเลย
19 มกราคม 2554 20:40 น. - comment id 1180393
19 คุณพิมญดา คนจ๋วย ทักคนจ๋วยกว่า สวัสดีจ้า
19 มกราคม 2554 20:42 น. - comment id 1180394
20-21 คุงน้องฉางน้อย ยกให้เลยจ้า ไข่คะไข่
19 มกราคม 2554 20:06 น. - comment id 1180403
20........
19 มกราคม 2554 20:07 น. - comment id 1180404
20........
19 มกราคม 2554 20:16 น. - comment id 1180408
16 คุณนักสืบฯ หวังเค้นคำกวีให้มีค่า แต่ปัญญากลับด้อยต้องถอยหลัง เริ่มสตาร์ทตั้งสติผลิกำลัง ด้วยใจหวังสืบสานงานกวี สวัสดีค่ะพี่สืบ อย่าโหนงานหนักนะคะ เป็นห่วงเสมอค่ะ
19 มกราคม 2554 23:12 น. - comment id 1180427
หากินกับความรู้สึกเดิมที่ว่า ...๑... ฉันรักเธอ และจักเป็นเช่นนั้นเสมอ สมัครสมาน ทุกบันดลบรรดาฤดีดาล ฉันจรด จดจารผ่านจิตใจ ...๒... เราจึงเผยเอ่ยปากฝากความคิด ด้วยหนึ่งนิด ฤทธิ์คำขย้ำได้ บริบท ทุกบท ประจดใจ บรรเลงใน ความรักสลักคำ ...๓... ประจักษ์ใจว่าเธอคือความรัก ถนอมนัก ศักดิ์มิตรประสิทธิร่ำ มธุรส พจน์แผ้ว ผจงจำ ฉันจะนำเธอไปในความดี ...๔... เราพบกันวันนั้นฉันขื่นไข้ มีเธออยู่ชิดใกล้ไม่หายหนี สอนให้ฉันรู้จัก (รส) บทกวี และสอนปรารถนาดี ให้เข้าใจ ...๕... เธออย่าจากฉันไป นะที่รัก เรามิใช่รู้จัก เพื่อหักไม่ หักรู้สึกระทึกระทุกข์ที่รุกนัยน์ มิเป็นไรมิใช่หักสมัครลา ...๖... ฉันรักเธอ อย่าให้รักฉันเก้อชะเง้อหา เหลือแต่ความเปลี่ยวคว้างร้างเอกา ทรมาน ทรมาน์ คงว้าวน ...๗... เถอะระบายไมตรีด้วยฟากฟ้า มาแบ่งปันเหว่ว้าด้วยเม็ดฝน ประจงจารึกไว้ในกมล เป็นมิ่งชนม์ ชื่นระลึกรู้สึกดี ...๘... ฉันพบเธอวันนั้นเธองามนัก มีรอยยิ้มพริ้มพักตร์ด้วยวรรคนี้ วรรคว่า รักคือความปรารถนาดี เราพบกันที่นี่ มีความรัก ...๙... สำหรับฉัน เป็นเช่นนั้น เสมอ สมานสมัคร ใช่แค่ความรู้สึกที่ทึกทัก ฉันรัก เธอนะบทกวี
19 มกราคม 2554 21:49 น. - comment id 1180437
บทกวี ที่ไร้กรอบ ผมช๊อบชอบ จึงตอบมา คุณแก้วได้เขียนว่า จากสองตา และสองมือ ผมจึง เอากรอบออก หยิบรูปลอกเอามาถือ ปิดไว้ ตรงนั้นคือ ปิดที่มือ และที่ตาผมเอากรอบออกไปแล้วล่ะครับ แต่เอาสก๊อตเทปไปปิดแทนกรอบ
19 มกราคม 2554 21:59 น. - comment id 1180445
หวัดดีครับ แวะมาอ่านครับ ไม่ได้มานาน แล้ว คิดถึงทุกคนครับ ต่อไปจะแวะมาบ่อยๆ อิอิอิ
19 มกราคม 2554 23:46 น. - comment id 1180478
การเขียนกลอนเหมือนการสร้างสรรความคิดของเราให้เป็นจังหวะ-ทำนอง อาจจะออกนอกกรอบบ้างตามความถนัดของแต่ละคน แต่สิ่งที่ต้องรักษาไว้คือ"สัมผัส"
20 มกราคม 2554 13:31 น. - comment id 1180566
บทกวี
20 มกราคม 2554 14:08 น. - comment id 1180584
บทกวีมีชีวิตค่ะ
20 มกราคม 2554 17:54 น. - comment id 1180607
อยู่ในกรอบกวีนี้ไพเราะ ถูกต้องเพราะโบราณาจารย์กฏ ท่านตั้งไว้งดงามยามเขียนพจน์ ตัวกำหนดฉันทลักษณ์เป็นหลักการ ถ้านอกกรอบเละเทะเละตุ้มเป๊ะ กลอนก็เกะกะไปจะไม่หวาน อยู่ในกรอบโดดเด่นเป็นตำนาน เพราะกฏท่านตั้งไว้ได้ลงตัว
20 มกราคม 2554 15:45 น. - comment id 1180614
27 คุณสีเมจิก กำลังนั่งส่องพระ เพลินตาเลยค่ะ แฮ่ะๆๆคนอื่นไม่ชื่นชอบ แบบไร้กรอบไร้สัมผัส แต่แก้วกลับถนัด บ่งชี้ชัดคือตัวเรา แบบอย่างไม่ตายตัว บางบ้างมั่วยังเพราะเล่า กวีนี้ของเรา เพียงแต่เล่าผ่านกลอนกานท์ ขอบคุณมากจ้า กวีเกิดจากจิตเสมอค่ะ
20 มกราคม 2554 15:47 น. - comment id 1180616
28 คุณมวลภมร สวัสดีค่า ..
20 มกราคม 2554 15:48 น. - comment id 1180617
.......หนังสือเล่มนั้น น่าซื้อมาอ่านเนอะเจ้แบม
20 มกราคม 2554 16:38 น. - comment id 1180632
29 คุณแทนคุณแทนไท กลอนของคุณเป็นสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้แก้วฯมองเห็นคนเขียนกลอน ที่เอาใจใส่กลอนจริงๆค่ะ จะลองเขียนดูค่ะ แต่ว่า ..รอด หรือล่ม ไม่ทราบอะค่ะ อิ ๑ ด้วยความรัก.. จึงแน่นหนักมั่งคงไม่สงสัย มองทุกอย่างทุกแห่งเป็นแรงใจ เพียงหวังให้ดอกรักจักเบ่งบาน ๒ แม้บางครั้งเก็บงำคำอยากเอ่ย ได้แต่เปรยตามองเหมือนฟ้องศาล รอแสงหล้าจากฟ้ามาประทาน รอลมหนาวพัดผ่านให้ซ่านใจ ๓ เพียงชั่ววูบ.. ลมสัมผัสไล้ลูบจนหวั่นไหว เหมือนมีหนึ่งยืนข้างไม่ห่างไกล ลมหยุดไหวแต่ใจฉันกลับสั่นคลอน ๔ เมื่อไร้กรอบ.. ตามแต่ชอบทำนบก็ลบร้อน เหลือแต่เย็นเส้นสายดุจร่ายกลอน รู้อาทรศรัทธามาจับวาง ๕ ด้วยหัวใจปรารถนา.. ยามเหนื่อยล้าผ่อนคลายพอหายบ้าง เอารู้สึกผนึกแน่นแทนอ้างว้าง เป็นบทวางไร้กรอบตามชอบใจ ๖ ฉันรักเธอ.. จึ่งพร่ำเพ้อกวีที่สดใส เหมือนมีหนึ่งแอบดูอยู่มิไกล กับหัวใจดวงน้อยคอยเวลา เอ้อ...ไม่รู้ที่ไป ไม่ทราบที่มา ว่าไปตามท่าน แฮ่ะๆๆ ขอบคุณสำรหับบทกลอนเพราะๆค่ะ หวังว่าคงได้อ่านและหัดเขียนตามคุณค่ะ
20 มกราคม 2554 16:46 น. - comment id 1180638
30 คุณหนังสือ อยู่ในกรอบชอบบ้างไม่ชอบบ้าง เพราะทุกอย่างไร้เขตคือเหตุผล บางครั้งกรอบขาดอิสระมาบัดดล กับหนึ่งคนความคิดเหมือนบิดงอ พอนอกกรอบชอบใจให้โลดเต้น ไม่ต้องเค้นคำสวยด้วยดินสอ หรือนั่งเขียนเพียรร้อยสร้อยถักทอ ที่บิดงอก็สวยช่วยเพราะคำ ต่างแต่ชอบกรอบบ้างไม่กรอบบ้าง สัมผัสวางทุกท่าพาชื่นฉ่ำ สร้างลีลาทรอดแซกแจกบทนำ แล้วส่งคำรับส่งให้ตรงใจ ต้องสัมผัสให้ถึงอารมณ์ผู้อ่านด้วยป่าวคะ อิ ขอบคุณคราบบผม
20 มกราคม 2554 16:47 น. - comment id 1180641
31 คุณก้าวที่กล้า บทกวี บางครั้งมันก็ดิ้นได้เนาะน้องก้าว.. ขอบคุณค่า
20 มกราคม 2554 16:51 น. - comment id 1180643
32 คุณน้องเฌอมาลย์ อยากให้บทกวี ไร้กรอบ เขียนอะไรก็ได้ ไม่ต้อง เสียงสูง เสียงต่ำค่ะ อิ ขอบคุรค่าน้องเฌอ เอาจิ้งจกมั้ยย
20 มกราคม 2554 16:53 น. - comment id 1180644
35 คุงน้องวา พี่ไม่รู้ว่าเล่มนั้นนานหรือยัง จ้า พอดีไปหาภาพปากกา จะเอามาลง ไหงได้ภาพนี้มากก็ไม่รู้อะ แฮ่ะๆๆ ที่แน่ๆ หาแว่นส่องพระมาก่อง อันเก่าไม่ชัดแล้ว ฮ่าๆๆๆ
20 มกราคม 2554 20:19 น. - comment id 1180693
ดีครับไร้กรอบ จะได้ไม่หลงติดในความคิดแบบกรอบเดิม ๆ
21 มกราคม 2554 11:36 น. - comment id 1180779
แซมชอบจังกวีไม่มีขอบ เกิดตกรอบ กรอบได้ ไม่ผิดหวัง จะขีดเส้น เห็นยุ่ง รุงตุงนัง แซมต้องนั่ง ปวดหมับ ขยับกลอน ออกจากใจ ไหลเอื่อย เมื่อยก็หยุด ว่าจนสุด ลืมไป ใจทอดถอน เขียนไรมั่ง ก็ชะงัก ผิดวรรคตอน จำใจจร แหกคอก คิดนอกครู..
คิดฮอด แบมหลายเด้อค่ะ... จุฟ..จุฟ..
แซมค่ะ
21 มกราคม 2554 14:19 น. - comment id 1180896
41 คุณดาวฯ โอ.ดีใจมากๆค่ะ พี่ดาวมาเยือนหนูถึงฐิ่น % 46% ระหว่างกฏกับกรรมทำอะไรก่อนคะ แฮ่ะๆ เป็นคำตอบถูกต้องของชั้นครู พี่ดาวหนูงานเก่งเร่งขยัน หลากงานเขียนเวียนอ่านกันทุกวัน เรื่องขำขันแทรกไว้ให้คริ้นเครง ยังจำกลอนหักมุมของพี่ดาวได้เสมอค่ะ พี่สบายดีนะคะ
21 มกราคม 2554 14:28 น. - comment id 1180903
42 คุณสุริยันต์ แม่นแล้วค่ะ ขอบางครั้งหวังวาดกระดาษคว้า ร้อยดาราแทนความตามประสงค์ ขอบางคราลงแสงแห่งคิดลง ไม่เจาะจงกั้นกรอบตามชอบใจ ขอบคุณมากค่ะ
21 มกราคม 2554 14:52 น. - comment id 1180924
43 คุณแซม อ่า..คุณหนูแซมมี่ แบมยังเป็นศิษย์มีครูอยู่น๊า ครูแก้วประเสริฐ ยังไงละคะ ไปคาราวะถึงบ้านท่านเลย แต่ขอเกเรออกนอกกรอบบ้าง เป็นบางครั้ง อิ เชิดดด .. บัดนี้ผองเหล่ามนุษย์ดำผุดว่าย เหมือนปลาส่ายหางเล่นเป็นหรรษา พอลับล่วงเลยวันกันนานมา จิตอ่อนล้าไร้กรอบจึงชอบใจ พออิสระเสรีมิมีกรอบ ทำนบนอบไหลหลั่งสะพรั่งใส คือจากจิตวิญญาณหาญก้าวไกล ท่องเที่ยวไปวิถีที่ชอบกัน คิดถึงน๊าแซมมี่ ดูแลสุขภาพด้วยจ้า
21 มกราคม 2554 18:57 น. - comment id 1180977
ให้แนวคิดได้ดีมากเลยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
