บทไหว้ครู ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา ข้าฯขอประณตน้อมสักการ บูรพคณาจารย์ ผู้กอร์ปเกิดประโยชน์ศึกษา อีกทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน ข้าฯ ขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ข้าฯ และประเทศไทยเทอญ ปัญญาวุฒิ กะเร เตเต ทินโนวาเท นะมามิหัง ๏ ปาเจราจริยาโหนติ เป็นสิริสวัสดิ์พิพัฒน์ผล บังเกิดจิตกตัญญูรู้บัดดล ว่ามีคนผู้หนึ่งซึ่งหวังดี ทั้งเช้าสายบ่ายเย็นเค้นคำสอน บ้างพร่ำวอนเขียนอ่านขมันขมี เมื่อเติบใหญ่ให้ตั้งตนเป็นคนดี คนผู้นี้คือครู...ผู้ค้ำจุน คุณุตตรานุสาสกา ขับขานคราครั้งใดใจอบอุ่น ถ้อยสำเนียงน้ำคำสำนึกคุณ ผู้การุณประสาทสิทธิ์วิทยา สิ่งชั่วดีมีอยู่ให้รู้แจ้ง ต่างแจกแจงให้ตรองมองปัญหา บ้างชี้แนะแนวทางสร้างปัญญา ให้ค้นหาเหตุผลจนได้ดี น้อมเทียนแพรพานทองประคองเข้า รวบรวมเอาสิ่งล้ำจำเริญศรี ทั้งหญ้าแพรกดอกมะเขือเจือปนมี ดอกเข็มที่งามดอกข้าวตอกตาม สิ่งมงคลทั้งมวลล้วนกำหนด น้อมประณตกิริยาวาจาสาม ดวงจิตตั้งกตัญญูอยู่ทุกยาม หมายแสดงความบูชาครูอาจารย์ ด้วยเดชากตัญญูอยู่เป็นนิจ จงสัมฤทธิ์อิฐผลจนแตกฉาน มีปัญญาแจ่มแจ้งแห่งปฏิภาณ กอรปกิจการงานใดให้จำเริญ มีปัญญารักษาตนให้พ้นทุกข์ มีความสุขท่วมท้นคนสรรเสริญ แม้นพบกับปัญหากล้าเผชิญ สุดประเมิน ฤๅ พรรณนาค่าคุณครู ๚ะ๛
อัลมิตรา 15 ม.ค. 2554 20:42 น. - ID 138767 
3879
4
0
17 มกราคม 2554 10:47 น. - comment id 1128764
ระลึกคุณครูค่ะ
15 มกราคม 2554 20:48 น. - comment id 1179835
พระคุณที่สาม ครูบาอาจารย์ ที่ท่านประทานความรู้มาให้ อบรมจิตใจ ให้รู้ผิดชอบชั่วดี ก่อนจะนอนสวดมนต์อ้อนวอนทุกที ขอกุศลบุญบารมีส่งเสริมครูนี้ให้ร่มเย็น ครูมีบุญคุณจะต้องเทิดทูลเอาไว้เหนือเกล้า ท่านสั่งสอนเรา อบรมให้เราไม่เว้น ท่านอุทิศ ไม่คิดถึงความยากเย็น สอนให้รู้จัดเจน เฝ้าแนะ เฝ้าเน้น มิได้อำพราง * พระคุณที่สาม งดงามแจ่มใส แต่ว่าใครหนอใคร เปรียบเปรยครูไว้ว่าเป็นเรือจ้าง ถ้าหากจะคิด ยิ่งคิดยิ่งเห็นว่าผิดทาง มีใครไหนบ้างแนะนำแนวทางอย่างครู บุญเคยทำมาตั้งแต่ปางใด เรายกให้ท่าน ตั้งใจกราบกราน เคารพคุณท่าน กตัญญู โรคและภัย อย่ามาแผ้วพานคุณครู ขอกุศลผลบุญค้ำชู ให้ครูมีสุขชั่วนิรันดร...
15 มกราคม 2554 21:08 น. - comment id 1179844
ระลึกถึงพระคุณครูเสมอค่ะ
15 มกราคม 2554 21:45 น. - comment id 1179849
เช่นกันเลยจ๊ะ
15 มกราคม 2554 21:48 น. - comment id 1179850
มากราบสำนึกคุณครูบาอาจารย์ที่ประสิทธ์ประสาทวิชาความรู้ศาสตร์ต่างๆ ตั้งแต่เด็กเล็กจนเติบใหญ่ทุกวันนี้ด้วยความเคารพเช่นกันครับ
15 มกราคม 2554 22:25 น. - comment id 1179853
มาคารวะ บูชาครูกันค่ะ
15 มกราคม 2554 22:32 น. - comment id 1179855
มากราบครูในวันครูด้วยคนนะครับ
15 มกราคม 2554 23:12 น. - comment id 1179862
เสียงไม้เรียวเควี้ยวขวับไม่นับรอย น้ำตาปรอยเจ็บก้นทนไม่ไหว ไม่ได้ยินเสียงสั่งว่าอย่างไร มัวแต่เด้งหนีไม้จนตัวเอียง รู้ตัวดีว่าผิดติดนิสัย จะหลบภัยไม่พ้นทนขึ้นเขียง หน้าที่ครูสอนเด็กอื่นไม่เอาเยี่ยง เราเป็นเพียงตัวอย่างทางไม่ดี ลูกมะปรางหลังวัดเหลืองอร่าม เด็กตะกรามอดใจไม่ไหวนี่ แค่ขึ้นยอดเก็บมาไม่น่าตี คิดอีกทีครูทำโทษไม่โกรธครู ไม้เรียวสร้างคนดีมามากนัก ล้วนสูงศักดิ์ตำแหน่งแข่งโก้หรู มีปริญญางดงามมากความรู้ ด้วยพระคุณของครูแต่ก่อนกาล พระคุณที่สามจริง ๆ
16 มกราคม 2554 18:49 น. - comment id 1179887
** สิบหกมกราคม มาลัยพร่างพรม ประณมแด่คุณครูไทย ** คือบุคคลที่ยิ่งใหญ่ เทิดทูนท่านไว้ เหนือใครทั่วหล้าธาตรี ** ศิษย์น้อมประณตบทศรี ด้วยดวงชีวี มณีไหนเทียบเทียมทัน ** โลกซร้องระบือลือลั่น พระคุณครูนั้น เอนกนันต์ปราชญ์แก้วเกรียงไกร มาร่วมระลึกถึง..พระคุณที่สาม...ค่ะ.. คุณอิม...เป็นอย่างไรบ้าง..เป็นห่วงนะคะ ..
17 มกราคม 2554 21:59 น. - comment id 1179966
ร่วมรำลึกคุณครูด้วยคนครับ
18 มกราคม 2554 09:57 น. - comment id 1179992
เพลงพระคุณที่สามเพราะมาก เวลาเปิดตอนปัจฉิมทีไร...นร.ขี้มูกโป่งทุกที เพิ่งแวะเข้ามาเพราะ16-17 ไปจันทบุรีมา
19 มกราคม 2554 18:56 น. - comment id 1180384
หวัดดีจร้า...คุงอิม มากราบพระคุณที่สามด้วยจร้า....เมื่อกายช้ำจำต้องรองรับพิษ คีโมฤทธิ์ขับร้ายให้กรายหน เกราะปกป้องกายล้าพาทุกข์ทน ซ้ำพิษวนเวียนซ้ำต้องทำไป ช้ำตรงอกฟกช้ำระกำเจ็บ ลึกสุดเหน็บหนาวร้าวกว่าคราวไหน คงอยากหลับดับเพลียละเหี่ยใจ เพราะจิตไหวหวั่นสู้อยู่ลำพัง ยินเสียงครวญชวนให้ใจวิตก อยากหยิบยกใจออกบอกด้วยหวัง ว่ามีจิตชิดข้างสร้างกำลัง อยู่เบื้องหลังปลอบปลุกให้ลุกยืน เอื้อมกอดใจให้เธอเสมอข้าง ไม่คลายจางทุกครั้งพลังฝืน ประคองเคียงเพียงมั่นให้ขวัญยืน กอดฝันชื่นส่งรักไปผลักดัน ปลุกดวงใจในยามที่เหงาท้อ ส่งย้ำขอปลุกไว้ให้ใจมั่น อย่ายินยอมพร้อมรับกับทุกข์ทัณฑ์ จงปลุกฝันให้สู้อย่ารู้คลาย อย่าปลงใจพ่ายแพ้แม้ล้มลง ทระนงเป็นตนด้วยยลหมาย ได้ผ่านฝันพันยากลำบากกาย ต้องพลิกหาย...ปลิดร้ายได้สุขคืน เจ้านางเอย...ยินเสียงเพียงกู่คำ ผจญกรรม...ลำพังมักขมขื่น ทุกข์ยามนั้น...ฝันล้าว่าสุดยืน ยังพรมชื่น...สักกลอนสะท้อนมา จะคอยปลอบกอดใจมิให้หวั่น อ่อนล้าฝันเดียวดายโดยหมายค่า พ้นเจ็บปวดรวดร้าวคราวเข็มยา ปักเนื้อพาหวั่นจิตคิดกลัวมัน จงปลุกใจตื่นไว้อย่าใหลหลับ อย่าเผลอนับลูกแกะกระโดดฝัน ต้องพ้นเคราะห์เปลาะนี้เพื่อมีวัน ได้มองจันทร์ตอนสิ้นแสงสุรีย์ เพื่อขีดฝันวันสวยด้วยจิตแผ้ว อย่างเพริศแพร้วเริงร่ายระบายสี อีกนับแสนหมื่นหนที่ตนมี อ้อมกอดนี้ปลุกขวัญประจัญบาน ให้สู้ใจ...ไว้แม้...จะขมขื่น อย่าส่งคืนชีวันสวรรค์ขาน บอกให้รอขออยู่สู้อีกนาน โปรดประทานแรงหวังพลังใจ งดตากแดด...งดตากลม... งดของมัน...และอีกหลายๆงดนา... สู้สุดใจเรยยยจร้า...สู้สู้
20 มกราคม 2554 21:13 น. - comment id 1180731
:) สมัยที่ยังเป็นนักเรียน ไม่เคยหนีเรียน เพราะเสียดายเวลาเรียน ทำกิจกรรมทุกอย่างที่โรงเรียนเสนอให้ทำ เพราะอยากใช้ชีวิตในช่วงนั้นอย่างสนุกนาน ทั้งเรียนทั้งเล่น คือชีวิตอันหอมหวลของวัยเยาว์ หากมีใครถามว่า แล้วเคยโดนทำโทษไหม บ่อยมากที่โดนทำโทษ ส่วนใหญ่เรื่องคุยกันในห้อง ทั้งที่เป็นรองหัวหน้าชั้น มีหน้าที่จดชื่อนักเรียนที่คุยกัน แต่มิวายต้องลุกไปยืนหน้าชั้นตอนท้ายของคาบสุดท้ายทุกที มีหนหนึ่ง ครูภาษาไทยให้เล่นละคร รับบทเป็นพระมหาอุปราชาในลิลิตตะเลงพ่าย ครูบอกว่าตัวสูงดี มาดเหมาะ และให้ท่องบทเป็นกลอน ตอนนั้นคิดว่า ซวยแน่ ๆ ให้ท่องบทเป็นกลอนเนี่ยนะ จะสลับสับหว่างบรรทัดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งเป็นอะไรที่ยากเย็นสาหัสสำหรับเรา แต่ในที่สุดก็ผ่านพ้นมาได้ ในวันครู ก็คิดถึงครูทุกครั้ง ครูที่สอน ครูที่เป็นพี่สาว ครูทั่วไป ที่เสียสละพายเรือจ้างรับส่งลูกศิษย์ พาส่งเพื่อพาไปให้ถึงฝั่ง และยังมีผู้อื่นอีกที่อัลมิตรานับถือเป็นครู
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
