อภัย

เป็นมนุษย์ปุถุชนคนบนโลก
ต่างมีโศกมีเศร้าเคล้าสุขสันต์
อาจถูกผิดคิดแยกแตกต่างกัน
ล้วนมีฝันบรรเจิดเลิศทุกคน
บางเวลาพลั้งพลาดเพราะไผลเผลอ
ด้วยเลินเล่อเหลวไหลใจสับสน
จึงเป็นเหตุซุ่มซ่ามทรามอับจน
ให้หมองหม่นหนทางชนะภัย
การกระทำบางครั้งหวังวาดสูง
พลอยชักจูงจิตเวียนเปลี่ยนวิสัย
จากหนักแน่นมั่นคงหลงตามใจ
จนเผลอไผลให้ร้ายทำลายตน
เมื่อหนทางขวางหน้าอับแสงสี
พลอยขวัญหนีดีฟ่อโกลาหล
คำนวณการขาดสติตื่นร้อนรน
จึงอับจนผลการกระทำดี
หากปล่อยว่างวางจิตคิดถี่ถ้วน
ด้วยทบทวนส่วนพ่ายอย่าหน่ายหนี
อย่าเที่ยวโกรธโทษใครให้มากมี
ตนเตือนตนนั้นดีดีกว่าใคร
รู้อภัยให้ตนหนทางหนึ่ง
คือที่พึ่งพึงมีดีสดใส
ใช้สติชะล้างคราบภายใน
ให้หมดซากจากใจไกลห่างพลัน
เป็นมนุษย์ปุถุชนคนบนโลก
ล้วนผ่านโศกผ่านเศร้าเคล้าสุขสันต์
หากเรารู้อภัยให้แก่กัน
สิ่งที่ฝันนั้นอาจเกิดขึ้นเอง