* สุดที่รักเอย *

แก้วประเสริฐ

                     สุดที่รักเอย
๐ โอ้ความรักยอกย้อน   ห้วงสะท้อนสุดไขว่หา
สุดเขตขอบห้วงนภา      ซ่านระริกพลิกทาบทรวง
ที่เชยยากหวนกลับ        แวววาววับยากสิ่งหวง
รักเอ๋ยมิขอทวง             กลับแลร้างล้วนห่างจรฯ
๐ ฉันมองนภากาศ      ดารดาษแพรวพราวไสว
จะแลใคร่มอบใจ         หมองสิ่งลวงผ่านบ่วงตรม
ขอเป็นแค่ชายหนึ่ง      ที่รำพึงแสนระบม
รักเธอแม้นหมายชม     สะทกสะท้านหวั่นฤดีฯ
๐ เธอเป็นดุจนางฟ้า     ยากจะคว้าแม่มารศรี
เพียงแลชะแง้นี้            อกสะท้านลั่นทรวงใน
เท่านี้พอหรือแล้ว         ส่งเสียงแผ่วเธอลับไป
ฟ้าเจ้าเคล้าสดใส         ฝากโหยหาเข้ามาแทนฯ
๐ แม้จันทร์ยังเยาะเย้ย   หลบลับเฉยดั่งหวงแหน
รักเจ้าหาใดแทน           สู่ห้วงข้าซิมาตรม
นี้หนึ่งซึ่งนวลน้อง          ใฝ่เคยปองผ่านพลิกขม
สิ้นแล้วสิ่งเชยชม          รัญจวนไว้ในทรวงข้าฯ
๐ จากสิ่งที่เคยสร้าง     มาลบล้างคร่ำครวญหา
ความรักแสนโรยลา     ดุจฟ้าขาดดาราพราย
หวังไว้คลายพลิกหวน   ซ่านรัญจวนฟุ้งกระจาย
ใดใดซิกลับกลาย         มาร้าวร้างจากดวงแดฯ
๐ รอคอยหวังหวนกลับ   คืนเหย้ารับกลับปีใหม่
เพียงเธอใยห่างไกล       พลิกรับขวัญอันฟุ้งซ่าน
ว่ารักที่เคยเปลี่ยน          แต่กลับเวียนมาขับขาน
เธอกล่อมเพลงเนิ่นนาน  สิ่งสุดปลื้มปลุกห้วงใจฯ
๐ รับสิ่งแสนห่วงหา    เพื่อนำพาทางสดใส
รู้สิ่งความอาลัย          ที่ฝากเคล้าเฝ้าระทม
ในด้านความรู้สึก        ฉันรำลึกจนขื่นขม
ใจหนอผ่านอกตรม     อย่าหนีร้างอีกนักเลยฯ
๐ ว่ากระแสแผ่ซ่าน  จากวันวานมาตรงนี้
ฉันเองปวดร้าวฤดี     ยากเย็นแล้วแผ่วร่ำขาน
รักเอ๋ยจงมาพบ         อย่าร้างลบจนทรมาน
เธอสร้างสู่ดวงมาลย์  ปีใหม่แล้วหยุดเสียที๚ะ๛    
              *  แก้วประเสริฐ. *