นี่เราโง่ป่าวหว่า

ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง

*ตัวเจ้าอยู่คู่ฟ้านภานั่น
อย่าลดชั้นลดตัวให้มัวหมอง
ดินอย่างข้าไม่มีสิทธิ์คิดจับจอง
เคียงคู่ครองแค่คิดมิควรมี*
*แสงสกาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
อย่าลงมาเลยเจ้าจะริบหรี่
เชื่อข้าเถิดนางเอ๋ยเฉลยนี้
ในวจีข้าบอกไม่หลอกลวง*
*คนต่ำต้อยด้อยค่าหามีศักดิ์
ทั้งรูปลักษณ์เหมือนไพร่ในข้าหลวง
ของต้องใช้ใคร่หามาทั้งปวง
ไม่ลุล่วงเพราะฐานะอับจน*
*คิดจะรักรักใครใช่แค่พบ
ถ้าคิดคบรักสนุกคงไม่สน
อันสตรีมีค่ากว่าแค่ยล
ทุกทุกคนมีใจใช่ผักปลา*
*เพราะรู้ตัวตัวข้าว่าไม่พร้อม
จึงไม่ยอมแลใครใคร่คบหา
ท่านสวยเด่นดั่งดาวพราวนภา
เพียงจันทราที่สมจะชมใจ*
*แต่ว่าข้าหาหยุดสุดแค่นี้
จักต้องมีอนาคตที่สดใส
เพียงตอนนี้ที่ฝันนั้นอีกไกล
จึงละเมอเพ้อไปในบทกลอน*
*ไม่อยากให้ใครยากลำบากด้วย
หากแม้นรวยค่อยหามาเคียงหมอน
สาวที่สวยแสนดีดั่งเอมอร
มิขอให้คอยก่อนเดี๋ยวร้อนใจ*
*คนน่ารักพักตร์สวยรวยเสน่ห์
ดูกิ๊บเก๋ก้าวล้ำนำสมัย
มีผู้ชายรายล้อมรอบฤทัย
พร้อมมีให้ทุกสิ่งหญิงต้องการ*
*แล้วทำไมใยเล่าเจ้าต้องสน
คนจนจนเยี่ยงทาสมิอาจหาญ
ทั้งโง่เง่าเขลาตัวหัวโบราณ
ต้องคบนานก่อนจักมารักกัน*
*ถ้าต้องคบคนนึงคิดถึงแต่ง
และไม่แย่งของใครไว้คู่ขวัญ
เมื่อไหร่ล่ะจะมาวิวาห์นั้น
คิดแล้วฉันก็เศร้าเฝ้าน้อยใจ*
*หญิงทั้งหลายล้วนเป็นเช่นนางฟ้า
มีแต่ข้าขลาดเขลาไม่เอาไหน
คุณสมบัติจัดมานับว่าไกล
ที่จะให้นางฟ้ามาคู่กาย*
*มีก็แต่ซื่อตรงไม่ก๊งเหล้า
ไม่มัวเมาสิ่งเสพติดผิดกฎหมาย
ไม่เจ้าชู้คู่เดียวเกี้ยวจนตาย
และเป็นชายไม่มีแม้เงินทอง*
*จึงขอนิดมิตรภาพทราบเท่านี้
ไม่คิดที่โดดเด่นเป็นเจ้าของ
เป็นเพื่อนพี่ดีกว่าว่ามั้ยน้อง
งั้นพี่จองขอเป็นเช่นพี่ชาย*