เพียงพลิ้ว

17 ธันวาคม 2553 16:50 น. - comment id 1174033

ตอนนี้ก็อยากหนีเที่ยวเหมือนกันค่ะ

การัณยภาส

17 ธันวาคม 2553 20:54 น. - comment id 1174114

บรรยายเห็นภาพได้ดี ไพเราะมากค่ะ

kinaree

17 ธันวาคม 2553 21:22 น. - comment id 1174138

กินนรีน้องใหม่ขอบคุณยิ่งนัก

สีเมจิก

19 ธันวาคม 2553 16:51 น. - comment id 1174436

หนีเที่ยวบ้างก็ดีครับ  เหมือน อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ แกล้งปลอมตัวเป็นคนลับมีด เดินไปเรื่อยๆ ตามถนน ... คงได้ความรู้สึกอีกแบบนึงนะครับ  บทกลอนไพเราะครับ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

19 ธันวาคม 2553 23:50 น. - comment id 1174517

หยิบบ่วงหาศพาดไหล่ไปจับนก
กินนรีระเหินระหกหนีมาเที่ยว
คงหลงกรุงท้อแท้เป็นแน่เทียว
ใช้บ่วงเกี่ยวรัดรั้งนั่งคุยกัน

มาโดดเดี่ยวอ้างว้างโลกกว้างนัก
ไม่รู้จักผองเพื่อนเหมือนที่ฝัน
ทั้งปีกหางถอดไว้ที่ไหนนั่น
หากจับได้ไล่ทันจะทำไง

แก้วมณีสีเหลืองเม็ดเขื่องโข
เอาออกโชว์แลกเงินก็คงได้
ในสังคมเมืองมนุษย์หยุดไม่ไหว
ต้องสวมใส่อาภรณ์ป้องร้อนเย็น

อยู่อาศัยคอนโดตึกโตใหญ่
ร้านอาหารทั่วไปอย่างที่เห็น
ต้องปรับตัวปรับใจไม่มีเว้น
อยู่ให้เป็นจะสบายในเมืองกรุง

วิสัยนกยามค่ำจำต้องนอน
ไม่มีคอนให้จับตากลมทุ่ง
นอกคอนโดที่นี่มีแต่ยุง
นอนห้องนี้วันพรุ่งค่อยคิดการ...


อิอิ รับรองว่าปลอดภัย

kinaree

20 ธันวาคม 2553 16:07 น. - comment id 1174653

กินนรีหนีร้อนร่อนถลา
เพราะหลงมาเมืองใหม่ในสถาน
ดูด้วยตาอ่าโอ่เหมือนโอฬาร
ไม่ทราบซึ้งถึงมานของหมู่คน

จะยึดถือซื่อตรงยังสงสัย
ดูไม่คล้ายคนธรรพ์ที่ผ่านพ้น
ต่างแต่พร่ำคำสัตย์ไม่พัดวน
ไม่เหมือนคนโลกนี่ตรงนี้เอง

ดูกวมกำคำพูดพิสูจน์ยาก
ออกจากปากมาบีบอย่างรีบเร่ง
ฟังน้ำคำสังสัยใจท่านเอง
จึงยังเกรงกริ่งไม่ไว้ใจคน

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

20 ธันวาคม 2553 17:04 น. - comment id 1174679

ถูกต้องแล้วคร๊าบ   ในบ้านหลังนี้ไม่เคยมี
ใครไว้ใจอยู่แล้ว  แถมยังให้สมญาไว้
เยอะแยะ ยกตัวอย่าง จอมลีลา คนขี้หลี
ฯลฯ อิอิ ยินดีต้อนรับสู่บ้ากลอนแห่งนี้...

Alto2

21 ธันวาคม 2553 20:08 น. - comment id 1174913