เหงา...เงียบงัน...มืดมน ภาพอดีตเราสองคนไม่รู้จะจบลงตรงไหน ฉันหลงทางในความอ้างว้างของหัวใจ นานเนิ่นนานเท่าไหร่ก็ไม่เคยตอบคำถามนั้นได้สักครา ยังเป็นคำถามที่คำตอบของมันว่างเปล่า ความเจ็บยังทอดยาวจนไม่รู้จะสิ้นสุดไหมในวันหน้า หรือฉันต้องหลับและตื่นทั้งน้ำตา จนกว่าลมหายใจที่ไร้ค่าจะหมดลง...
15 เมษายน 2545 19:34 น. - comment id 45604
หนทางข้างหน้า ยังอีกยาวไกลค่ะ อย่เพิ่งท้อนะค่ะ ซักวันจะต้องเป็นวันของเรา ^o^ กลอนเพราะมากๆค่ะ ^o^
15 เมษายน 2545 21:17 น. - comment id 45608
ทำไมตัวอักษรมันเล็กๆ กลอนเพราะดีค่ะ
16 เมษายน 2545 17:19 น. - comment id 45646
อย่าเพิ่งหมดกำลังใจสิค่ะ สักวันคุณต้องได้พบกับคำตอบดี ๆ แน่นอนค่ะ
16 เมษายน 2545 19:45 น. - comment id 45675
ขอบคุณ ขอบคุณ และก็ขอบคุณ สำหรับทุกกำลังใจค่ะ ^^