เพื่อจบสิ้น ชะตากรรมอันซ้ำซ้อน ปลดเปลี่ยวโลกสัญจร ไปเหินห่าง เศร้าอันเคยโศกเศร้า คงเบาบาง สิ้นรอคอยสู่ปล่อยวาง ที่ลึกซึ้ง ……………………………….. โดยคำ ลานเทวา
6 ธันวาคม 2553 18:43 น. - comment id 1135836
ธรรมดาใครบ้างไม่อกหัก เจ้าความรักไม่พอใจสมประสงค์ รักคราวใดปวดใจลืมไม่ลง ชีวิตไม่ปลดปลงคงได้เจอ แต่บางใครทำไม่ได้ใจมันช้ำ ร้าวระบมตรมใจใฝ่พร่ำเพื้อ แค่ใจหนึ่งหัวใจใยละเมอ อยากเจอะเจอแต่เธอาอยู่ร่ำไป ใครไม่เจอรักร้าวคงไม่ซึ้ง คำคำหนึ่งทำให้ช้ำแค่ไหน บางคนจึงคิดสั้นนั้นเพราะใคร เจ็บใช่ไหม..เจ้าความรัก..หักอกเลย
6 ธันวาคม 2553 23:17 น. - comment id 1169959
ในรู้สึกเดียวกัน......นั้น คือ เจ็บ แม้เธอเก็บรู้สึกได้ในความฝัน ตื่นขึ้นมาเพื่อเจ็บกว่าในวารวัน ตื่นหรือฝัน....เจ็บนั้น....เป็นของเธอ (ตลอดไป........)
6 ธันวาคม 2553 17:18 น. - comment id 1171920
ฮี่ ฮี่
6 ธันวาคม 2553 23:05 น. - comment id 1171929
ชอบมากก.....
8 ธันวาคม 2553 17:32 น. - comment id 1172130
..................... จะต้องเจ็บ อย่างนี้ อีกกี่หน อีกกี่คน ต้องหมอง นอนร้องไห้ ต้องเจ็บช้ำ อย่างนี้ อีกกี่ใจ ยาอะไร บรรเทา เศร้าให้คลาย โลกนั้นมี มุมมอง อยู่สองอย่าง มุมกระจ่าง งดงาม เต็มความหมาย อีกมุมมืด โดดเดี่ยว และเดียวดาย แต่ทางสาย เจ็บนั้น มันเป็นเรา เห็นเขายิ้ม สดชื่น ระรื่นจิต เราหลงทิศ หลงทาง อย่างโง่เขลา หรือฟ้าใส วันนี้ กลายสีเทา จมกับเงา มืดบอด ตลอดกาล ...............................
9 ธันวาคม 2553 11:57 น. - comment id 1172290
เพราะมากครับ
9 ธันวาคม 2553 16:19 น. - comment id 1172400
เจ็บให้เคย ช้ำให้ชินค่ะ
9 ธันวาคม 2553 21:12 น. - comment id 1172467
ชอบ บทกลอนครับ