ประกายดาวในคราวเพ็ญ(แก้ไขนิดหน่อย)
อตีตะโศก
แสงดวงดาวระยับเด่มเห็นเต็มฟ้า
ช่างเจิดจ้าแสนงามจิตพิศมัย
ดาวลอยเด่นเต็มฟ้านภาลัย
แสงส่องให้ราวระยับจับในทรวง
ดวงเดือนงามตามยะถาในคราเพ็ญ
เรืองรองเด่นงามแท้เพ็ญแขสรวง
แสงเดือนงามกลับกลบดาวไม่พราวดวง
เหมือนดาวร่างจากฟ้าแสนอาลัย
แต่ยามใดเดือนดับลงลับโลก
เมื่อเดือนโศกแสงดาวเด่นเป็นไหนๆ
ยามข้างแรมดาวประดับฟากฟ้าไกล
แต่อีกในยังสงสารเดือนงามดวง
เมื่อเดือนเด่นดาวต้องดับลาลับแคล้ว
ดั่งเป็นแนวครรลองของแดนสรวง
เมื่อได้สิ่งหนึ่งใดในทั้งปวง
ต้องเจ็บทรวงกับอีกสิ่งต้องทิ้งไป