++หวั่นใจ++

รักษา

ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่
ชื่อบางใครได้ฟังยังคิดถึง
เกิดเป็นภาพพจน์พาใจตราตรึง
บางคราถึงเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน
    ร่ายรินถ้อยร้อยหามาเรียงร่าย
พร่ำบรรยายถ่ายใจใส่อักษร
จินตนาท่าทางอย่างอาวรณ์
พอได้ผ่อนคลายคนึงซึ่งประดัง
   เพียงบางเอ่ยเผยมาว่าไม่ชอบ
ในกลอนมอบหมายให้ฤทัยหวัง
ใช่เพราะอยากก้าวล่วงห่วงจริงจัง
จึงได้ตั้งใจเขียนเฝ้าเจียรนัย
   เพราะเห็นชื่อชวนฝันอันสดสวย
ดื่มด่ำด้วยดลฤดีกวีไหว
มิเคยหวังคุกคามหยาบหยามใจ
ขออภัยใจขวัญเหตุวันวาน
   เมื่อนวลเห็นเป็นการรุกรานจิต
คุกคามสิทธิ์พิศไปตามนัยสาร
จึงรีบลบถ้อยพจน์ที่จรดจาร
กลัวรำคาญพาลพาใจพร่ามัว
   จึงหวังกล่าวเล่าต่อย้ำขอโทษ
หายขึ้งโกรธเถิดหนาหาใช่ยั่ว
ยังตระหนกอกสั่นขวัญระรัว
ด้วยแสนกลัวตัวเจ้าจะเศร้าจินต์
   ขอส่งสารผ่านกลอนเว้า-วอนบอก
ใช่ย้อนยอกหลอกตามความถวิล
สำรวจทุกถ้อยคำย้ำยุพิน
เมื่อได้ยินจงอภัยในคำกรอง
   ถ้าถือสาจะยอมแล้วจอมขวัญ
เพราะใจนั้นหวังดีไม่มีสอง
เพราะด้วยนามงามขำก่อทำนอง
จึงได้ลองร่ายกานท์ส่งผ่านมา
   ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่
ชื่อบางใครได้ฟังยังห่วงหา
เกิดเป็นความคำนึงจนตรึงตรา
เป็นมายาภาพฝันจนหวั่นใจ
...............