..เพราะดิน..เพียงผืนต่ำ จึงไม่อาจนำพา..ดาวสูงระยับ องศาของฟ้า..ใครบอกว่า - แค่เอื้อมมือจับ ที่จริง..แค่ขยับจะคว้า - ก็คือ ละเมอ ..รู้ใช่ไหม..ว่าดาวไม่อาจโน้ม ล้มตัวลงมา..เทียบผืนดิน -เพ้อเจ้อ แต่ยังคิดจะฝัน..หลงไปในความเผลอเรอ เพียงสุขใจที่ได้ละเมอ ...ก็มากมาย ..จากดิน...ถึงดวงดาว ที่ยังส่องแสงสกาว..ให้ฟ้าสวยใส จะขอขนาบฟ้าตรงหน้า..อย่างนี้เรื่อยไป มองดูจนกว่าแสงดาวจะเลือนไร้..ลับตา ************************************* ..ได้อ่านข้อความในกระทู้ (ใน bookcyber) แล้วมัน inn จึงเขียนกลอนบทนี้ออกมา เป็นกำลังใจให้คนเสมอนะ ^__^
ผู้ชายคนเดิม 13 เม.ย. 2545 12:28 น. - ID 13784 
1412
4
0
13 เมษายน 2545 13:55 น. - comment id 45486
เสี้ยวมาอ่านงานของพี่อาร์ แล้วก็ได้แรงบันดาลใจอีกต่อหนึ่งเอาไปเขียนงานของตัวเอง มันไม่ใช่ครั้งแรกนะ ยังติดตามงานของผู้ชายคนเดิมคนนี้นะคะ
13 เมษายน 2545 17:42 น. - comment id 45500
ความหมายดีจัง !
14 เมษายน 2545 02:01 น. - comment id 45521
ขอบคุณนะคะ พี่อาร์ ที่ยืนอยู่ข้างจ๋าตลอดเลย
14 เมษายน 2545 02:17 น. - comment id 45530
ฮี่ๆๆๆ มาอ่านเหมือนกัน... ชอบดินกะดาว...
14 เมษายน 2545 11:37 น. - comment id 45541
ลึกซึ้งในความหมายดีค่ะ .. เข้าใจเปรียบเปรย .. แล้วจะมาติดตามอ่าบ่อย ๆ นะคะ ^_^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
