มาเถิดเธอขวัญเจ้าผู้เยาว์วัย ห้วงอาลัยร่ำร้อยจักคอยหา โอบเอื้อมแห่งถวิลจินตนา รอซับหยาดน้ำตาที่บ่าริน ตรงดวงตาโชนฝันหวั่นสะทก รอนล้าดั่งลูกนกที่ผกผิน ปีกบางโบกสะบัดค่อยหยัดบิน จวบวันนี้พลัดดินไปถิ่นใด แห่งราตรีเหน็บหนาวอีกยาวนาน จักเคลื่อนกาลกล่อมเห่ทะเลไหน มาสู่เจ้าผู้ร่อนเร่ทะเลใจ จะหยัดถึงเจ้าไหมในโลกร้าง "เด็กชายแสงระวี" ขวบปีเจ้าเยือนยิ่งเลือนห่าง เจ้าหวังเห็นเส้นรุ้งยามรุ่งราง หวังสัมผัสหยาดน้ำค้างที่คว้างโชย ความฝันในวัยเยาว์ กระซิบเบาไหวแว่วอยู่แผ่วโผย ใบไม้ทั้งปวงหลุดร่วงโรย เจ้ากอบโกยขึ้นกวาดจนกราดฟ้า ไม่นานนักก็หล่นลู่มาสู่พื้น เจ้าทรุดตัวหอบชื้นบนผืนหญ้า ฝุ่นผงเถื่อนเถ้าปลิวเข้าตา เจ้าก้มหน้าร่ำไห้มิให้รู้! มาเถิดขวัญเจ้าผู้เยาว์วัย อย่าเกรงรอบอาลัยที่ไปสู่ เมื่อสายลมเหน็บหนาวยังกราวกรู ขังเธอไว้ในอณูของความรัก.
ปาลิน 4 พ.ย. 2553 19:56 น. - ID 137759 
1037
3
0
7 พฤศจิกายน 2553 17:47 น. - comment id 1166802
สวัสดีค่ะ คุณแซม แวะมาทักทายกันเสมอเลย ขอบคุณนะคะ รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะสวัสดีค่ะ คุณระพินทร์ ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ คุณระพินทร์ ลงกลอนอีกสิคะ เดี๋ยวจะตามไปอ่านกลอนเพราะๆของคุณเช่นกันค่ะ
6 พฤศจิกายน 2553 11:46 น. - comment id 1166888
แวะมาอ่านกลอนไพเราะของปาลินค่ะ...
อากาศเริ่มเย็น รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...
แซมค่ะ
6 พฤศจิกายน 2553 12:37 น. - comment id 1166909
ไพเราะ อย่างยอด นะครับ :)
6 พฤศจิกายน 2553 20:45 น. - comment id 1167076
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
